خالقی
در هيئتهای مذهبی به ويژه در جلسات جامعه مداحان تهران، سالها به عنوان قاری و
تفسیرگوی قرآن فعال بود و تمام وقت خود را صرف تعليم کلام وحی به مداحان میکرد تا
ذاکران اهل بیت (ع) بتوانند بهترين بهره را از مداحی و خواندن قرآن کريم ببرند.
مرحوم حاج ابراهيم خالقی در بيان کلمات اشعار خود، کمال ادب و اخلاص را رعايت میکرد و روضهها را خيلی باز و بیپرده نمیخواند. مسائل حاشيهای او را از توجه به وجود مبارک ائمه اطهار (ع) باز نمیداشت و هنگام روضهخوانی تمام توجهش به آن بزرگان بود. طبیعی هم هست. وقتی آتشی را برای گرم شدن فضا روشن کنی، میتوانی از نورش هم بهره ببری.
حاج ابراهيم خالقی به خوبی با اين رموز آشنا بود و وقتی برای خاندان پاک عصمت و طهارت مداحی ميکرد و رضايت خدا را مد نظر داشت، طبیعی بود که روضه برآمده از قلب پاکش به دلها مینشست و همه از مجلس عزاداری او بهره میبردند.
در مرحوم حاج ابراهيم خالقی اخلاص، بيان عشق به امام حسين (ع)، سوز روضه و قدرت بيان قرآن کريم به اندازهای بود که به عنوان يک مداح متدين و مخلص و پيرغلام امام حسين (ع) معرفی شده و نامش هميشه در خاطرهها ماندنی است.
مرحوم حاج ابراهيم خالقی در سال 1305 متولد شده و از اوایل جوانی با راهنمایی و هدایت استادان مختلف، راه مداحی را پی گرفته بود. در سالهای میانی عمر، این استاد علی آهی بود که روی او تأثیر فراوانی در مداحی داشت، اما حیف که این ذاکر قدیمی و بااخلاص اهل بیت (ع)، فقط 58 سال از خدا عمر گرفت و در سال 1363 درگذشت.
با رفتن او اما، چشمه زلال مدح و ستایش اهل بیت (ع) در خانواده خالقی نخشکید و دو پسر او، یعنی حاج رضا و حاج تقی خالقی، اولی قبل از فوت پدر و دومی، در مجلس ترحیم پدر لباس نوکری پوشیدند. جواد خالقی، نوه حاج ابراهیم و فرزند حاج رضا خالقی هم از مداحان جوان این خانواده است.