پس خداوند به زمین مکه فرمود: آرام بگیر و تفاخر مکن برای اینکه آنچه از فضل و برتری به تو داده ام در برابر سرزمین کربلا همانند تر شدن سوزنی است که در آب دریا فرو رفته و بیرون می آید و اگر تربت پاک کربلا نبود هیچ فضیلتی به تو نمی دادم و اگر آن کس که زمین کربلا او را در بر می گیرد نبود نه تو را و نه آن خانه را که به آن فخر می کنی نمی آفریدم. پس در برابر زمین کربلا خوار و ذلیل شو و اظهار کوچکی کن و الّا تو را مسخ کرده و در آتش دوزخت خواهم افکند.
همچنین از امام سجاد (ع) روایت شده که خداوند بیست و چهار هزار سال پیش از اینکه مکه را حرم قرار دهد زمین کربلا را محترم شمرده است، و نیز فرموده اند: هنگامی که (روز قیامت) خداوند زمین را به لرزه می آورد، کربلا را با همان گنبد و بارگاه بلند می کند و در برترین جای باغ های بهشت قرار می دهد و کربلا برترین جایگاه بهشت خواهد شد که ساکن نمی شوند در آن مگر انبیاء و مرسلین. پس زمین کربلا در باغ های بهشت می درخشد مانند کوکب دُرّی (ستاره ثابت و تابان آسمان) برابر اهل زمین به طوری که دیدگان تمام اهل بهشت را به خود جلب خواهد کرد و فریاد برمی آورد که: من زمین خدا، مقدسه، طیبه و مبارکه ای که سیدالشهدا سید جوانان بهشت را در بر گرفته ام.
پی نوشت ها:
1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج101: 108-109.
2-سید رضا حسینی الازری، 72 داستان از شفاعت امام حسین (ع): 17-19.
منبع:قدس
211008