عقیق:حضرت ابا عبدالله الحسين (ع) پس از دريافت نامه‌هاي فراوان اهالي كوفه، مبني بر رفتن آن حضرت به كوفه و بر عهده گرفتن قيام مردمي بر ضد بني اميه، در آغاز پسر عمويش مسلم بن عقيل (ع) را به نمايندگي خويش به آن ديار اعزام كرد.
اهالي كوفه، به ويژه شيعيان و محبان اهل بيت (ع) از مسلم بن عقيل (ع) استقبال شاياني كرده و بيش از ۱۸۰۰۰ تن با وي بيعت كردند و مسلم بن عقيل (ع) پس از وصول اطمينان از صداقت كوفيان، نامه‌اي براي امام حسين (ع) نوشت و آن حضرت را به كوفه دعوت كرد.
امام حسين (ع) در روز هشتم ذي حجه سال ۶۰ هجري قمري به همراه خانواده، فاميلان و ياران خود عازم كوفه شد. امّا در بين راه، در توقف‌گاه زرود، خبر شكست قيام شيعيان كوفه و شهادت مظلومانه مسلم بن عقيل (ع) به دست مزدوران عبيدالله بن زياد را دريافت كرد.
با اين حال، به حركت اعتراضي خويش به سوي عراق ادامه داد. ولي پس از گذشتن از توقف‌گاه شراف، با سپاه يك هزار نفري عبيدالله بن زياد، به فرماندهي حرّ بن يزيد تميمي روبرو گرديد.
حرّ بن يزيد از سوي حصين بن نمي‌ر مأموريت داشت كه در جاده ميان مكه و كوفه به گشت زني پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسين (ع)، آن را رديابي كرده و مانع ورودش به كوفه گردد.
امام حسين (ع) به محض رويارويي با سپاه خسته و تشنه حرّ بن يزيد، با آنان مهرباني كرد و همه را سيراب و از الطاف خويش برخوردار گردانيد.
حرّ بن يزيد كه پيش از اين، از امام حسين (ع) تصور ديگري داشت، در برابر مهرباني‌هاي آن حضرت، متأثر و منفعل شد و رفتاري غير خصمانه در پيش گرفت.
ولي بنا به فرمان عبيدالله بن زياد ناچار بود، آن حضرت را تعقيب كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. در توقف‌گاه عذيب هجانات، نامه‌اي از عمر بن سعد] فرمانده نظامي سپاه عبيدالله بن زياد [به دست حرّ بن يزيد رسيد و او را مأمور كرد كه بر امام حسين (ع) سخت گيرد و او را از بياباني خشك و فاقد آب و آباداني گذر دهد.
حرّ بن يزيد بر امام حسين (ع) سخت گرفت و او را به سرزميني غيرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسين (ع) ناچار شد در آنجا توقف كرده و آن را خيمه‌گاه خويش قرار دهد.
امام حسين (ع) پس از رسيدن به اين سرزمين، پرسيد نام اين مكان چيست؟
گفتند: كربلا.
امام حسين (ع) همين كه نام كربلا را شنيد، گفت: اَللّهُمَّ اِنّي اَعوذُ بكَ مِنَ الكَربِ و البَلاءِ. سپس فرمود: اينجا، مكان كرب و بلا و محلّ محنت و عنا است، پس فرود آييد كه منزل و خيمه‌گاه ما اينجا است. اين زمين، محلّ ريختن خون ما است و در اين مكان، قبرهاي ما واقع مي‌گردد. اين‌ها را جدّم محمد مصطفي (ص) به من خبر داده است.
پس قافله حسيني در آنجا فرود آمد و خيمه‌هاي مظلوميت و شرافت خود را بر افراشت و در طرف ديگر، حرّ بن يزيد با ياران و سپاهيان خويش نازل شد و خيمه‌هاي دشمني و قتال با آل پيامبر (ص) را بر پا نمود.
شايان ذكر است، روز ورود امام حسين (ع) به سرزمين كربلا مصادف بود با روز پنج شنبه، دوّم محرّم سال ۶۱ هجري قمري است. (1)
بدين گونه، حركت امام حسين (ع) از مكه معظمه تا ورودش به كربلا، مدت بيست و چهار و يا بيست و پنج روز ادامه يافت.

پی نوشت

_1نك: الارشاد (شيخ مفيد)، ص ۴۱۶؛ منتهي الآمال (شيخ عباس قمي)، ج۱، ص ۳۲۰؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص ۸۷۱