گزیده از سخنرانی حجت الاسلام شهاب را بخوانید؛

-گرچه حجتی مثل اباعبدالله الحسین علیه السلام تنها ماند و در دیار غربت بود، اما خودشان فرمودند: مثل یارانم خدا دیگر خلق نمی کند. چرا که با وفاتر، عزیرتر از اینها و نیک رفتارتر از این اصحاب کسی را نداشتم.

-دو زیارت نامه داریم که مرحوم مجلسی به آن اشاره می کند که یکی زیارت ناحیه مقدسه از حضرت ولیعصر(عج) است که در آن زیارت 88 نفر را نام می برد که در کربلا شهید شدند. از این تعداد 17 نفر از بنی هاشم بودند. یک زیارت دیگر داریم به نام رجبیه از جواد الائمه (ع) که از 81 نفر شهید کربلا نام می برد که 13 نفر از آنها بنی هاشمی بودند. هر دوی اینها را قبول داریم.

-مرحوم مفید از ابو مطلق نقل می کند، او از ضحاک ابن عبدالله نقل می کند که خبرنگار رسمی سپاه اسلام در زمین کربلا بود که شهید نشد. امام حسین (ع) به گونه از او حفاظت کرده بود که او واقعه کربلا را بنویسد. اکثر آنچه هم در مقاتل نوشته می شود و سند محکمی است برای ضحاک است.

-ضحاک نقل می کند که 136 نفر در کربلا شهید شدند، فقط کارزار کربلا سه طبقه بندی برای شهدا دارد. دسته اول شهدای پیشتاز بودند مثل مسلم بن عقیل و... یک دسته هم شهدای حمله نخستین بودند، مثل اصحاب بنی هاشم، زهیر و عابس و... بودند. دسته سوم شهدای واقعه کربلا، شهدای بعد از شهادت امام حسین (ع) بودند.

-آنچه برای ما در برابر شهدای کربلا مهم است کیفیت رفتار اینهاست. علما می گویند رفتار هر انسان برگرفته شده از اندیشه اوست. اندیشه و عمل اصحاب امام واحد بود تا توانست آن تجلی را ممکن کند. این است که اصحاب حسین(ع) می توانند افراد اثر گذاری در جامعه شیعه داشته باشند. اینها در طبقه خودشان اثر وضعی گذاشته اند. چرا که یکسری فاکتورها را رعایت کردند. تمام اصحاب یک اصل داشتند که قبل از اینکه محرمی و حسینی بشوند دو تا عنصر در ذاتشان وجود داشته است که توانستند مَحرم و مُحرم سید الشهدا بشوند. این محرمیت برای این است که انسان را به مقام محرمی برساند، که اصل انسانیت است. باید مثل عابس شد که امام برایش خیلی گریه کردند. اصحاب از او پرسیدند این همه اصحاب رفتند و برایشان انقدر گریه نکردید. سید الشهدا (ع) فرمودند: به خدا سوگند عابس در عمرش یک مکروه انجام نداده بود.