ما قَضی مُسلِم لِمُسلمٍ حاجَةً إلّا ناداهُ اللهَ عَلیَّ ثوابُکَ وَ لا أرضی لَکَ بِدُونِ الجنَّة؛ مسلمانی نیست که حاجت مسلمانی را برآورد جز آنکه خداوند او را ندا دهد که پاداش تو بر عهده من است و جز به بهشت به چیز دیگری برای تو راضی نخواهم شد و نیز حضرت محمد (صَلى الله عَليه وَ آله) در این باره بیان می دارند: خداوند به حضرت داود (عَلیه السَلام) وحی نمود که ای داود؛ براستی که بنده ی من حَسَنه و کار نیکی در روز قیامت برای من می آورد و من بخاطر آن، او را در بهشت فرمانروای (قسمتی) می گردانم.
داود(ع) حضرت فرمود: پروردگارا؛ این چه بنده ای است که در روز قیامت حسنه ای نزد تو می آورد و او را فرمان روای (قسمتی از) بهشت می گردانی و کار نیک او چیست؟
خداوند متعال فرمود: عَبدٌ مُومِنٌ سَعی فی حاجَةِ أَخِیِه المُسلِم أَحَبَ قَضاها، قَضِیت له أم لَم تَقضِ؛ بنده مومنی که سعی در رفع نیاز برادر مسلمان خود کند و بخواهد نیاز او را برآورده نماید، چه برآورده شود و چه نشود.
علاوه بر این از امام صادق(ع) روایت شده است که ایشان فرموده اند: کسی که یک طواف خانه ی کعبه را انجام دهد، خداوند هزار حسنه برایش می نویسد و هزار گناه از او محو و هزار درجه مقام او بالا برده می شود و هزار درخت برای او در بهشت کاشته و ثواب آزاد کردن هزار بنده برایش ثبت می شود و آن گاه که به بهشت رسد، هشت در بهشت برای او باز می شود و به او می گویند: از هر کدام که می خواهی وارد بهشت شو.
عرض شد: آیا همه این ثواب ها از آنِ کسی است که یکبار طواف نماید؟
امام صادق(ع) فرمودند: آری. آیا می خواهید شما را به عملی برتر از این آگاه نمایم؟
عرض شد: بله سرورم.
حضرت فرمودند: کسی که حاجتی از برادر مومن خود را برآورد خداوند برای او پاداش طوافی بنویسد و گاه پاداش ده طواف را برای آن فرد ثبت می نماید.
پی نوشت ها:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج 74: 303.
2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 483- 484.
منبع:قدس
211008