بهلول گفت : خیر زیرا اگر همیشه در آسایش به سر برم ،
آرزو و خواهش های نفسانی در من قوت می گیرد و در نتیجه ، از یاد خدا غافل می مانم.
خیر من در این است که در همین حال باشم و از پروردگار می
خواهم تا گناهانم را بیامرزد و لطف و مرحتمش را از من دریغ نکند و آنچه را به آن سزاوارم
به من عطا کند.
پی نوشت :
لطیفه و حکایت بهلول ، ص76
منبع:باشگاه
211008