فرات بن ابراهيم از دانشمندان قرن سوم، حديثى را از امام صادق(عليه السلام) روايت مى كند كه حضرت در آن از آباء طاهرينش - عليهم السلام - نقل مى كند: رسول اكرم(صلي الله عليه و آله) فرمود:
«يوم غدير خم افضل اعياد امتى...»؛ (روز غدير از بهترين اعياد امت من است...) (4)
امام على(عليه السلام) در سالى كه روز جمعه و روز غدير با هم مصادف شده بود، براى مردم خطبه خواند و در آن فرمود:
«ان الله عز و جل جمع لكم معشر المؤمنين فى هذا اليوم عيدين عظيمين كبيرين...»؛ (خداى عزوجل در اين روز، دو عيد عظيم بزرگ را براى شما گروه مؤمنان جمع كرده است.) در اين خطبه طولانى امام مردم را به انجام كارهايى كه شايسته است در اعياد انجام گردد و اظهار شادى و سرور در اينگونه ايام - بطور تفصيل - امر مىكند. طالبين به اين خطبه مراجعه كنند.(5)
فرات به سند خود از فرات بن احنف و او از امام صادق(عليه السلام) روايت مى كند كه: به امام عرض كردم: فدايت شوم، آيا عيدى بهتر از عيد فطر، و عيد قربان، و روز جمعه، و روز عرفه براى مسلمين وجود دارد؟ حضرت به من فرمود:«نعم، افضلها و اعظمها و اشرفها عندالله منزلة، هو اليوم الذى اكمل الله فيه الدين، و انزل على نبيه محمد: اليوم اكملت لكم دينكم الخ...» (6)؛ (بلى، افضل و اعظم و اشرف اعياد از نظر قدر و منزلت در نزد خدا، روزى است كه در آن خدا دينش را كامل كرد و آيه شريفه: اليوم اكملت لكم دينكم... را بر پيامبرش نازل كرد.)
در كتاب شريف كافى آمده است: حسن بن راشد از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند كه حضرت روز غدير را عيد خواند و در آخر كلام خود فرمود:
«فان الانبياء صلوات الله عليهم كانت تامر الاوصياء باليوم الذى كان يقام فيه الوصي ان يتخذ عيدا»؛ انبياء الهى صلوات الله عليهم به جانشينان خود دستور مى دادند كه روز انتخاب و برگزيدن وصى را جشن بگيرند.
حسن مى گويد: عرض كردم: اگر كسى آن را روزه بگيرد چه وضعى دارد؟ حضرت فرمود: «صيام ستين شهرا»؛ مثل روزه شصت ماه است. (7)
مؤيد اين مطلب روايتى است كه خطيب بغدادى از ابوهريره، با سندى كه راويان آن همگى از ثقات مى باشند، نقل مى كند. در اين روايت ابوهريره نقل مى كند:
هر كس روز هجدهم ذى الحجه را روزه بگيرد، ثواب روزه شصت ماه برايش نوشته مى شود. (8) و اين روز، روز غدير خم است.
و در روايت ديگرى آمده است كه: رسول اكرم(صلي الله عليه و آله) به حضرت على(عليه السلام) سفارش كرد كه مسلمين اين روز را عيد بگيرند. (9) در اين باره به روايات ذيل مراجعه كنيد:
روايت مفضل بن عمر از امام صادق(عليه السلام)، (10) روايت عمار بن حريز عبدى از امام صادق(عليه‌السلام) (11) و روايت ابوالحسن ليثى از امام صادق(عليه السلام) (12) و نيز روايت زياد بن محمد از آن حضرت(عليه السلام). (13)
«فياض بن عمر محمد بن طوسى در سال دويست و پنجاه و نه، در حالى كه بيش از نود سال از عمرش مى گذشت گفت: ابوالحسن على بن موسى الرضا - عليه السلام - را در روز غدير خم ديدم كه گروهى از خواصش، در حضور آن بزرگوار نشسته بودند. حضرت(عليه السلام) آنان را براى صرف افطار دعوت كرده بود و طعام و خيرات و عطايايى از قبيل پوشاك و حتى انگشتر و كفش به منازل آنان فرستاد و وضع آنان و حواشى خود را تغيير داد و در آن روز وسائلى را ديدم به كار گرفتند كه سابقه نداشت. و در اين حال حضرت(عليه السلام) فضايل اين روز بزرگ را براى آنان ذكر مى كرد... .» (14)
در كتاب مختصر بصائر الدرجات، به اسناد از محمد بن علاء همدانى واسطى و يجبى بن جريح بغدادى آمده است كه گفتند: «با هم، به قصد ديدار احمد بن اسحاق قمى، از اصحاب امام حسن عسكرى (عليه السلام) (متوفاى 260) عازم شهر قم شديم. هنگامى كه رسيديم، در منزل او را كوبيديم، دختركى عراقى در را باز كرد. حال احمد را از او پرسيديم. گفت: مشغول برگزارى عيد خود است، زيرا امروز عيد است. گفتيم: سبحان الله، اعياد شيعه چهار تاست: عيد قربان، عيد فطر، عيد غدير و روز جمعه...» (15)
علامه امينى در كتاب ارزشمند الغدير، دهها روايت از دهها كتاب مورد وثوق اهل سنت دال بر عيد بودن روز غدير در قرون اول اسلام و اين كه اين عيد، شايع و معروف بود، جمع آورى و نقل كرده است... كافى است به فصلى از اين كتاب مراجعه شود كه در آن تبريك و تهنيت شيخين (ابوبكر و عمر) به حضرت على (عليه السلام) را به مناسبت انتصاب او از طرف رسول خدا(صلي الله عليه و آله) به ولايت، ذكر مى كند.
غير از منابعى كه تهنيت صحابه را بدين مناسبت ذكر كرده اند و علاوه بر منابع بسيارى كه بر عيد بودن روز غدير تصريح كردهاند، علامه امينى تبريك شيخين را از شصت منبع معتبر ذكر كرده است. در اين باره رجوع كنيد به: الغدير/ ج 1/ از ص 267 تا ص 289.
لذا از اين مطالب معلوم مى شود كه: گفته ابن تيميه در مورد عيد غدير كه: عيد گرفتن اين روز هيچگونه دليلى ندارد و در بين گذشتگان، چه از اهل بيت و چه از ديگران، كسى آن را جشن نگرفته، (16) صحيح نيست و مستند به دليل علمى يا تاريخى نمى باشد و دلائل محكم خلاف آن را ثابت مى كند.
پى نوشت‌ها:
1- بزرگداشتها در اسلام (المواسم و المراسم)، علامه جفعر مرتضى عاملى، ترجمه: محمد سپهرى.
2- الخطط مقريزى، ج 1، ص 288.
3- التنبيه والاشراف، ص 221 و 222.
4- الغدير، ج 1، ص283.
5- مصباح المتهجد، ص 698.
6- الغدير، ج 1، ص 284 و 285 و تفسير فرات، ص12.
7- كافى، ج 4، ص149 – 148/ الغدير، ج 1، ص 285 به نقل از كافى و مصباح المتهجد، ص 680.
8- تاريخ بغداد، ج 8، ص 290/ تذكرة الخواص، ص 30، مناقب خوارزمى، ص 94 به جاى شصت ماه، شصت سال آورده، مناقب الامام على از ابن مغازلى، ص19/ فرائد السمطين، باب13، ج 1، ص77 مانند مناقب خوارزمى، الغدير، ج 1، ص 401 و 402.
9- كافى، ج 4، ص149/ الغدير، ج 1، ص 285 و 286.
10- خصال صدوق، ج 1، ص246/ الغدير، ج 1، ص286.
11- مصباح المتهجد، ص 680/ الغدير، ج 1، ص286.
12- الغدير، ج 1، ص287 به نقل از حميرى
13- مصباح المتهجد، ص679.
14- الغدير، ج 1، ص287/ مصباح المتهجد، ص696.
15- الغدير، ج 1، ص287.
16- اقتضاء الصراط المستقيم، ص 294.
برگرفته از ماهنامه كوثر، ش 2 .
منبع:جام
211008