عقیق:امام صادق عليه السّلام فرمود: روش رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله اين بود، هر گاه امرى شادمانش مي ساخت، مي فرمود: خدا را شكر بر اين نعمت و چون پيش آمد ناگواری اندوهگينش مي نمود مي فرمود: خدا را شكر در هر حال.
شرح:
- علامه مجلسى(ره) در این خصوص نقل می‌کند در هر بلا و مصيبتى پنج نوع شكر است:
1- هر مصيبتى دافع مصيبت بزرگتر از خود است، مثل این که مردن «مركب انسان» دافع مردن خود انسان است و جاى شكرش باقى است.
2- هر بلائى موجب كفاره گناه يا بالا بردن درجه مىشود، پس سزاوار شكر است.
3- مصيبت و بلاى دنيوى در برابر بلاى دينى كوچك و سبك است، چنان كه در زمان حضرت عیسی(ع) مردى كور، جذامى، پيس و فلج مي گفت؛ خدا را شكر كه مرا به بلاء بيشتر مردم گرفتار نكرد، حضرت عيسى از او توضيح خواست، آن مرد گفت: بزرگترين بلاها، بلاى كفر و بىايماني است كه من ندارم.
4- هر بلائى در لوح محفوظ نوشته و مقدر است و ناچار بر سر انسان خواهد آمد، هر وقت آمد و گذشت بايد خدا را شكر كرد.
5- هر بلائى موجب ثواب آخرت و رفتن محبت دنيا از دل است و آن سزاوار شكر می‌باشد.
پی نوشت: اصول كافى-ترجمه مصطفوى، ج3، ص: 153 منبع:حوزه