خُب یکی از چیزهایی که خود خدا بال انسان قرار داده است (ذکر است). خدا در قرآن کریم دو بال برای پرش انسان معیّن فرموده است، یکی این آیه شریفه «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّة[2]»
دوّم «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثیراً[3]» این دو آیه، دو بال از برای پرواز انسان است. اگر هر دوی آنها نباشد نمیشود( به سوی خدا پرواز کرد)، یکی باشد و یکی دیگر نباشد باز نمی شود. باید هر دو باشد. هم واجب را انجام بدهیم و حرام را ترک کنیم و هم زیاد یاد خدا بکنیم.
اگر زیاد یاد خدا نکنیم چیزهای دیگر یادش می آید اینجا ( اشاره به دل ) را اشغال می کند، مثل اشغال کردن عراق و اینجاها می شود، دیگر هم بیرون نمی رود، لذا فرمود: یاد خدا کن که او نتواند بیاید. این دو تا لازم است، آدم خودش باید ببیند با آیه اولی وضعش چطور است، تقوا را مراعات می کند؟ و با آیه دوم وضعش چطور است؟ چقدر به یاد خداست؟ خدا به کم هم قانع نشده است، گفته است « كَثیراً»، زیاد[4].
پی
نوشت ها:
[1]- الصحیفة السجادیة، در یك جلد، دفتر نشر الهادی،
دعای 21 ص 106
[2]- اى كسانى كه ایمان آوردهاید خود را از مخالفت فرمان خدا (در ارتكاب گناهان) نگه دارید سوره مبارکه أحزاب آیه 70
[3]- اى كسانى كه ایمان آوردهاید یاد كنید خداى را یاد كردنى بسیار سوره مبارکه أحزاب آیه 41 (ترجمه سراج)
[4]- ...عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: مَا مِنْ شَیْءٍ إِلَّا وَ لَهُ حَدٌّ یَنْتَهِی إِلَیْهِ إِلَّا الذِّكْرَ فَلَیْسَ لَهُ حَدٌّ یَنْتَهِی إِلَیْهِ فَرَضَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْفَرَائِضَ فَمَنْ أَدَّاهُنَّ فَهُوَ حَدُّهُنَّ وَ شَهْرَ رَمَضَانَ فَمَنْ صَامَهُ فَهُوَ حَدُّهُ وَ الْحَجَّ فَمَنْ حَجَّ فَهُوَ حَدُّهُ إِلَّا الذِّكْرَ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ یَرْضَ مِنْهُ بِالْقَلِیلِ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ حَدّاً یَنْتَهِی إِلَیْهِ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ« یا أَیُّهَا الَّذِینَآمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِیراً وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِیلًا » فَقَالَ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ حَدّاً یَنْتَهِی إِلَیْه.... کتاب شریف كافی ج2 ص498
سخنرانی حضرت آیت الله خوشوقت مدرسه علمیه صاحب الأمرعج 01 / 11 / 1388
منبع:جام
211008