دوران کودکی وی، زیر نظر پرورش های اخلاقی پدری پارسا و دانشور و عواطف مادری با ایمان سپری گشت و با راهنمایی پدرش در مدرسه سپهسالار که از مهم ترین مراکز آموزشی اراک به شمار می رفت، تحصیلات مقدماتی را آغاز نمود و در این مدت از محضر دانشورانی استفاده کرد که مشهورترین آنان، آخوند ملا محمد امین از برجسته ترین فضلای نیمه دوم قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم اراک به شمار می‌رفت ودر فقه، اصول، معانی، بیان، منطق،کلام و حکمت صاحب نظر و نکته سنج بود.
*تعظیم در برابر استاد
آقا نورالدین تقریرات درس خارج حاج ملا محمد امین را به نگارش در می آورد؛وی در این تقریرات ارزشمند که یادگار و میراث گرانسنگی از دوران جوانی است، در مقابل استادش سرتعظیم و تکریم فرود آورد و او را به تبحر و فضیلت یاد کرده است.
*عزیمت به عراق و بهره گیری از خورشید ولایت
آقا نورالدین برای ادامه تحصیل، به عراق رفت و7سال در حوزه علمیه نجف اشرف مشغول تحصیل شد و با فراستی کم نظیر و ذهنی تابان، مراحل درسی را تا نیل به درجه اجتهاد، پشت سر نهاد.استادان حوزه نجف، اورا فردی مهذب و داری استعدادی فوق العاده یافتند.
آن عالم وارسته در نجف در درس خارج حاج حبیب الله رشتی شرکت کرد و از خرمن علوم وی بهره ها می برد؛
*صاحب نفس زکیه و اخلاق پسندیده
آخوند خراسانی در اجازه اجتهادی که به آقا نورالدین داد، وی را این گونه معرفی می کند:«...از کسانی که پیکر زیبای خود را به حلیه اجتهاد آراسته اند و چهره درخشان خویش را به نور استنباط پیراسته اند و زبده تدقیق، صاحب نفس زکیه و اخلاق پسندیده ،سید بزرگوار و پرهیزگار سید نورالدین فرزند سید محمد شفیع عراقی است که غالب عمر گرانقدر خویش را در راه تحصیل علوم شرعی گذرانیده است، تا جایی که در اثر زحمات چند ساله ، واجد قوه استنباط شده است....»
آقا نور الدین یک دوره اصول فقه را نزد آیت الله آخوند ملاعلی نهاوندی فراگرفت و درس های او را نوشت؛ از یاد داشت های آیت الله اراکی برمی آید که شاگرد شیخ مرتضی انصاری بوده و درفقه و اصول صاحب نظر بود.
*بازگشت به اراک و توجه به انذار قوم خویش
آقا نورالدین پس از7سال تحصیل در حوزه علمیه نجف و نیل به درجه اجتهاد، در اواخر سال1306 ه ق به زادگاه خویش بازگشت؛ پس از مدتی،به مقام مرجعیت رسید و دانشمندان و مشتاقان علوم اهل بیت(ع) از دور و نزدیک برای استفاده علمی و اخلاقی به اراک می آمدند و از محضر این عالم وارسته بهره می گرفتند.
حاج آقا نورالدین پیش از آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، ریاست حوزه علمیه اراک را برعهده داشت،
آیت الله العظمی اراکی درباره وی چنین می نویسد:«شخصیت آقا نور الدین چنان بود که علمای زمان خویش و حتی مرحوم شیخ عبدالکریم حائری را تحت الشعاع قرار داد».
*شاگردان
آن عالم عامل، همچون دیگر بزرگان عرصه علم و اجتهاد عمر خود را به تربیت شاگردانی گذاشت که هرکدام ستارگانی در آسمان فقاهت و مرجعیت و مروج فرهنگ و علوم اهل بیت(ع)بودند:آیت الله العظمی محمد علی اراکی، وقتی به مناسبت هفتادمین سالگرد رحلت حاج آقا نورالدین عراقی مجلسی منعقد شد و حجت الاسلام والمسلمین واعظی در این مجلس سخنرانی نمود، و در ضمن بیانات خود،می گوید: به آیت الله اراکی گفتم،نظر شما راجع به ایشان چیست؟آیت الله العظمی اراکی گفتند:مرحوم آقا نورالدین کسی است که امام زمان(عج)را زیارت کرده وآن حضرت با تبسمی ملیح، به ایشان فرموده:«تو اویس زمانی»،حال من که هستم که بخواهم راجع به آقا نورالدین مطلبی بگویم.
از دیگرشاگردان آن عالم وارسته :آیت الله حاج شیخ عبدالنبی عراقی،حاج آقا محمد تقی بروجردی صاحب«العشرات»،آقا شیخ رضا نوری،شیخ ذبیح الله ارضی، حاج آقا ابراهیم دهگان،میرزا عبدالحسین صاحب الداری بروجردی،میرزا مهدی بروجردی و شیخ عرب انجدانی مکی، را می توان نام برد.
*آثار و تالیفات
از مرحوم آقا نور الدین عراقی آثار و تالیفات زیادی برجا مانده که هرکدام چراغی فراروی طالبان علم و دانش است که برخی از این آثار عبارتند از:رساله حقوق المراه فی شریعه الاسلام،رساله ای در نورالایمان،رساله ای در اصول عقاید،شرح دعای صباح،شرح حدیث حقیقت،رساله ای در مسئله مرجعیت،سفرنامه منظوم،حاشیه فرائد الاصول شیخ انصاری و...
*فرازهای فضیلت
آیت الله آقا نورالدین اوصاف و خصایص والای مکتبی را با تهجد، مراقبت با جان خویش آمیخت و کسانی که شب های راز و نیازش را دیده بودند، می گفتند:«از نیمه های شب تا فجر صادق پیوسته در حال گریه و زاری بود، سحر از جای خویش برمی‌خاست، وضو می گرفت و مشغول نماز شب می شد و وقتی به العفو می رسید چنان گریه ای براو مستولی می شد که چندین مرتبه گلو گیر می‌شد، انسی ویژه به قرآن داشتند و در تفسیر آیات،تسلط و تبحری خاص از خود بروز می دادند...»
*به سوی سرای سرور
آقا نورالدین که مرجع دینی مردم اراک و جهان تشیع بودند و سالیان دراز به ارشاد مردم و حل مشکلات آنان مشغول بودند سرانجام در ظهر جمعه هفتم رجب سال 1341 ه ق به سوی سرای جاوید شتافت و درجوار قدسیان و عرشیان آرام گرفت،پیکر پاکش با شکوه هرچه تما‌تر تشییع و در قبرستان اراک به خاک سپرده شد.
بعدها "کربلایی جعفر بارفروش" با کمک مردم بقعه ای برمزار آن عالم عامل احداث کرد گنبد و بارگاه آن فقیه نامدار،مردم را به یاد خاطرات معنوی می اندازد، مردمی که هنوز هم خاطرات اورا با عشق و ارادت و با هاله ای از روحانیت برزبان جاری می سازند.
روضه رضوان الهی نصیب او باد/