در
فرهنگ قرآن کریم، مرد نسبت به زن قوام است اگر چه زندگانی زن و مرد، مشترک است،
اما قیام این بنای مقدس و تکیه گاه اصلی از نظر تدبیر و سرپرستی و اداره امور و
اعمال مدیریت از آن مرد است. بر این اساس، فرمان و امر به دست اوست. طبیعی است
مردی که فرمان به بدی و حرام و نامعقول و ناپسند می دهد، فرمانبرداری از او در این
حوزه و قلمرو نیست و فرمانش مطاع نخواهد بود. زنی که در برابر فرمان شوهر؛ یعنی
دستورهای مشروع و معقول او فرمانبردار است از نظر روحی آرامتر است، تا زنی که
پیوسته مصمم است که حرف آخر را او بزند، اگر چه ناحق باشد و هیچ حرفی را از همسرش
نپذیرد و به کار نبندد، اگر چه حق باشد. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) اطاعت
زن از فرمان همسر را نشانه خوبی زن میداند چرا که این فرمانبرداری پایه های زندگی
مشترک را که باید دائما بر شالوده های دوستی و صمیمت و آرامش استوار باشد تثبیت
میکند. آیا زنی که در برابر خواسته شوهر با
گفتن یک کلمه (چشم) آرامش را، که رسالت و ماموریت اصلی اوست، در محیط خانه به
ارمغان می آورد، لایق دریافت مدال افتخار (بهترین زن) آن هم از زبان مبارک رسول
گرامی اسلام نیست؟
نقطه مقابل چنین زنی، آن است که جز لجاجت و تمرد و
سرپیچی در برابر شوهر، برخورد و موضع دیگری ندارد. این از صفات بدترین زنان است که
رسول اکرم صلی الله علیه و آله در روایت دیگر بیان می فرماید. روشن است که لجاجت
در جایی است که مساله حق پذیری و حق جویی در کار نیست، بلکه پافشاری و مقاومت بر
سر موضوع و مطلبی است که زن جز این که بخواهد شجاعت و به اصطلاح هنرمندی و یک دنده
بودن خودش را نشان بدهد انگیزه دیگری ندارد. چنین زنی باید مطمئن باشد که تا این
خصلت ناپسند که از ویژگی های بدترین زنان است در اوست، هیچگاه موفق به انجام رسالت
خدایی خویش، که آرامش بخشی به زندگی و شوهر است، نخواهد شد.
پی نوشت ها:
1-شیخ حر عاملی. وسایل الشیعه،ج14: 19.
2-رضائی، مهدی. گلهای آرامش بخش (ویژگیهای زن نمونه در
فرهنگ اسلام): 14-15.
منبع:قدس
211008