پای درس اخلاق آیت الله جوادی آملی؛
آیت الله جوادی آملی در درس اخلاق خود گفت: اگر انسان با مُردن مي‌پوسيد علوم حسی و تجربی رایج در دانشگاه‌ها برای انسان کافي بود اما اگر انسان با مردن از پوست به در مي‌آيد نه اینکه بپوسد يک علم ديگری نیز لازم است، بنابراين دانشگاه‌ها بايد اسلامي باشد، تا جامع نیازهای انسان را بتوانند تامین کنند.
عقیق: آیت الله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی خود که با حضور جمعی از رؤساي دانشگاه‌ها و مراکز علمي و نیز جمعی از فرهيختگان دانشگاهي در محل روستای احمد آباد شهرستان دماوند برگزار شد با تاکید بر لزوم اسلامی شدن دانشگاه ها فرمودند:از مهمترین ارکان دانشگاه دين است، علوم حسي و تجربي ممکن است تا لحظه مرگ انسان را تأمين کند ، اما از آن به بعد دیگر در تامین نیازهای اخروی انسان ناتوان است؛ اگر انسان با مُردن مي‌پوسيد اين علوم رایج در دانشگاه‌ها برای انسان کافي بود اما اگر انسان با مردن از پوست به در مي‌آيد نه اینکه بپوسد يک علم ديگری نیز لازم است، بنابراين دانشگاه‌ها بايد اسلامي باشد، تا جامع نیازهای انسان را بتوانند تامین کنند.
ایشان با تاکید بر جایگاه دانش در دانشگاه، دینی بودن دانش را راه اصلی اسلامی شدن دانشگاه ها دانستند و فرمودند:حرف اول و آخر دانشگاه را دانش مي‌زند، اگر دانش، ديني بود دانشگاه مي‌شود اسلامي، داشتن نمازخانه، تفکيک جنسيت، دعاي کميل و دعاي توسل اينها همه جزء فضايلي است که بهتر است در دانشگا ها وجود داشته باشد اما هيچ کدام از اينها دانشگاه را اسلامي نمي‌کند چراکه اگر دانش، ديني بود دانشگاه نیز اسلامي می شود و ديگر لازم نيست شما به دانشجو بگوييد نماز بخوان يا اول وقت بخوان يا دعاي توسل داشته باشد چراکه خودش راه مي‌افتد اما اگر دانش، ديني نبود اين امور فرعي به صورت يک عادت در مي‌آيد نه عبادت.
آیت الله جوادی آملی در ادامه به تبیین نظریه علم دینی خود پرداختند و اظهار داشتند: دانش وقتي اسلامي مي‌شود که متن درسي ديني باشد اين بر خلاف مسئله تحول علوم انساني است؛ تحول علوم انساني و اسلامي کردن علوم انساني گوشه‌اي از اين بحث جامع است. ما اگر خواستيم ببينيم که علم دينی هست يا نيست اين را بايد به فلسفه ارجاع بدهيم. چراکه فلسفه درباره کل جهان بحث مي‌کند لذا تنها علمي که مي‌تواند درباره علم ديني بحث کند فلسفه است.
ايشان ادامه دادند:اگر فلسفه ـ معاذ الله ـ کج‌راهه رفته باشد و مبادي‌اش فراهم نشده باشد و سرمايه او فقط علم حسي و تجربه حسي باشد و با اين سرمايه اندک بخواهد وارد حوزه جهان‌بيني بشود خدا را نمي‌بيند و چون خدا را نمي‌بيند مي‌گويد ـ معاذ الله ـ خدايي نيست.
آیت الله جوادی آملی در ادامه به ذکر مثالی از تفاوت نگرش الحادی و دینی در علم پزشکی پرداختند و اذعان داشتند: حرمت مؤمن مثل حرمت کعبه است، اگر کسي آبروي کسي را ببرد مثل اينکه به کعبه اهانت کرده, در سوره مبارکه احزاب به همسران حضرت فرمود وقتي مي‌خواهيم با يک نامحرم حرف بزنيد آهنگين و زنانه حرف نزنيد; زيرا آن کسي که قلبش مريض است طمع مي‌کند، آیا آزمايشگاه های علمی امروزی لزوما تشخيص مي‌دهد که اين شخص مريض است؟!
ایشان ادامه دادند: قرآن کسي که به نامحرم نگاه کند را مریض می داند همچنین در سوره مبارکه مائده به وجود مبارک پيامبر فرمود رسول من! يک عده منافقين در بین شما هستند که تا شما مشکلي پيدا کرديد فوراً به مشرکين مکه گزارش مي‌دهند اینها يک عده بيماردل‌اند مانند کسانی که تا مشکلي در کشورشان پيدا شد فوراً با بي.بي.سي تماس مي‌گيرند این افراد مریض هستند اينگونه از امراض را که آزمايشگاه تشخیص نمی دهد.
آیت الله جوادی آملی در جمع بندی این فراز از فرمایشات خود خاطرنشان کردند: بررسي خود خدا، بررسي اسماي خدا، اوصاف خدا، صفات ذاتي خدا، صفات فعلي خدا اينها کار فلسفه و عرفان است بررسي اقوال خدا کار مفسران و بررسي افعال خدا کار اساتيد دانشگاه است لذا ما فرض نداريم علم غير ديني داشته باشيم چراکه شما درباره فعل خدا بحث مي‌کنيد.
ایشان با بیان این مطلب که دانشجویان امانت‌هاي الهي‌اند، اظهار داشتند: شما اساتید عزيز قدر خودتان را بدانيد. اين دانشجوياني که امانت‌هاي الهي‌اند در دستگاه شما پرورش مي‌يابند، اينها بايد روشن بشوند که فرشته‌اند. تمام سرمايه انسان همان دانش است بنابراين اميدواريم که شما بزرگان شاگرداني تربيت کنيد که با اين معارف الهي شيرين‌کام باشند.
استاد برجسته حوزه علمیه جوادی آملی به نتایج عملی و اخلاقی حضور نگرش دینی بودن علوم اشاره کردند و فرمودند: توجه شما عزيزان وقتي روشن بشود که در درياي توحيد غرقيد دانشجويان شما موحد بار مي‌آيند اين دانشجو مي‌داند که با مرگ نمي‌پوسد اين دانشجو وقتی وارد بازار کار بشود و مسئولیت بپذیرد نه بيراهه مي‌رود نه راه کسي را مي‌بندد، نه اهل اختلاس سه هزار میلیاردی است نه اهل بازي‌هاي ديگر این فرد می داند و باور دارد که نمی شود انسان بيراهه برود و آبرويش نرود.
منبع:مهر