عقیق: «ابراهیم بن‌عباس» نقل می‌کند: هرگز ندیدم ابوالحسن امام رضا(ع) حتی با یک کلمه به احدی جفا کند، هیچ‌گاه سخن کسی را قطع نکرد، اجازه می‌داد سخن طرف به پایان رسد. تا آنجا که توانایی داشت حاجت کسی را رد نمی‌کرد (و آن را برمی‌آورد). در برابر حاضران پایش را دراز نمی‌کرد، تکیه هم نمی‌زد، هیچ‌گاه به غلامان و خدمتکاران خود بد نمی‌گفت، هرگز ندیدم آب دهان بیندازد، خنده با قهقهه از او ندیدم، خنده او تبسم بود، هرگاه سفره، گسترده می‌شد با همه اهل خانه، غلامان و بردگان، دربان و... بر سر یک سفره غذا می‌خورد، کم می‌خوابید و بیداری‌اش زیاد بود، بیشتر شبها را تا صبح احیا می‌داشت، زیاد روزه می‌گرفت. روزه سه روز در هرماه از او ترک نمی‌شد و می‌فرمود: این سه روزه، روزه همه روزگار است. آن بزرگوار کارهای نیک و صدقه پنهانی فراوان داشت که بیشتر آنها را در شب‌های تاریک انجام می‌داد. اگر کسی چنین بپندارد که آن حضرت در فضل (و بزرگواری) مانند دارد او را تصدیق مکن. 1
پی نوشت: 1-عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 184 منبع:کیهان