عقیق:عصر امامت حضرت رضا (ع) بود، و آن حضرت در خراسان به سر مى برد، شخصى مسافر، از  بلخ به حضور آن حضرت آمد و نشست و عرض كرد: «من از شما مسئله اى مى پرسم، اگر جواب آن را آن گونه كه خودم مى دانم بدهى ، امامت تو را مى پذيرم».

امام: هر چه خواهى بپرس.

مرد مسافر: به من بگو پروردگارت؛ از چه وقت بوده؟ و چگونه بوده، و بر چه تكيه دارد؟

امام: «خداوند مكان را مكان كرد، بى آنكه مكانى داشته باشد، و چگونگى را چگونه نموده بى آنكه خود چگونه باشد، و بر قدرت خودش ‍ تكيه دارد».

در اين هنگام، آن مرد مسافر برخاست، و سر حضرت رضا(ع) را بوسيد و گفت: «گواهى مى دهم كه معبودى جز خداى يكتا نيست، و محمد(ص) رسول خدا است، و على وصى رسول خدا و سرپرست امت، پس از او است، و پيشوايان راستگو، شما امامان هستيد، و تو جانشين آنها هستى»(اصول کافی ج 1 باب الكون و المكان ، حديث 2، ص 88)