کسی که تو را به حق اعمام تو قسم می دهد کمتر از 25 دینار به او ندهی و زیادتر از آن خودت می دانی و مقصود من آن است که حق تعالی تو را بلند کند؛ پس انفاق کن و از تنگدستی واهمه نداشته باش.
عقیق:سخاوت در سیره امام رضا (ع) به نحو چشمگیری تبلور دارد و روایات و داستان های متعددی در این باره بیان شده است. آمده است که مردی به حضرت رضا (ع) برخورد و عرض کرد: به اندازه فتوت و جوانمردی خودت به من عنایت کن. امام (ع) فرمودند: "توانایی آن را ندارم و برایم مقدور نیست." عرض کرد: پس به اندازه شان من مرحمت فرما. امام (ع) فرمودند: "این ممکن است." سپس فرمودند: "ای غلام دویست دینار به او بده." همچنین، بیان شده که امام رضا (ع) در یک روز عرفه تمام اموالشان را بین مردم تقسیم کردند. فضل بن سهل به آن حضرت (ع) عرض کرد: این به راستی غرامت و خسارت است. امام (ع) فرمودند: "بلکه این غنیمت و دستاورد بدون زحمت است، آنچه را که مقابلش پاداش و بزرگواری به دست می آوری خسارت نشمار." احمد بن محمدبن ابی نصر بزنطی می گوید: امام رضا (ع) کتابی به فرزند ارجمندشان ابوجعفر، امام محمدتقی (ع) داده بودند و من آن کتاب را خواندم. نوشته بودند: ای اباجعفر! به من خبر رسیده است که وقتی از خانه بیرون می روی دوستان تو را از باب صغیر بیرون می برند و این از جهت بخلی است که ایشان دارند از اینکه احدی به خیر تو نرسد. پس به حقی که مرا بر تو است باید راه بیرون رفتن و داخل شدن تو از باب کبیر باشد و چون سوار شدی باید طلا و نقره به همراه داشته باشی و هر کسی از تو سوال کند به او عطا کنی و کسی که تو را به حق اعمام تو قسم می دهد کمتر از 25 دینار به او ندهی و زیادتر از آن خودت می دانی و مقصود من آن است که حق تعالی تو را بلند کند؛ پس انفاق کن و از تنگدستی واهمه نداشته باش.
پی نوشت: 1- بحارالانوار، ج 46 2- عیون اخبارالرضا (ع)، ج 1 منبع:قدس