عقیق:امام
علی‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام فرمودند
: آگاه باشيد، همانا اين دنيا كه آرزوي آن را ميكنيد و بدان روي ميآوريد،
و شما را گاهي به خشم ميآورد و زماني خشنود ميسازد، خانه ماندگار شما نيست، و منزلي
نيست كه براي آن آفريده و به آن دعوت شديد.
آگاه باشيد نه
دنيا براي شما جاودانه و نه شما در آن جاودانه خواهيد ماند.دنيا گرچه از جهتي شما
را ميفريبد ولي از جهت ديگر شما را از بديهايش ميترساند.
پس براي هشدارهايش از آنچه مغرورتان ميكند چشم پوشيد،
و به خاطر ترساندنش از طمع ورزي در آن باز ايستيد.
به خانهاي كه دعوت شديد سبقت گيريد، و دل از دنيا
برگيريد، و چونان كنيزكان براي آنچه كه از دنيا از دست ميدهيد گريه نكنيد، و با
صبر و استقامت بر اطاعت پروردگار، و حفظ و نگهداري فرامين كتاب خدا، نعمتهاي
پروردگار را نسبت به خويش كامل كنيد.
آگاه باشيد،
آنچه براي حفظ دين از دست ميدهيد زياني به شما نخواهد رساند.
آگاه باشيد، آنچه
را با تباه ساختن دين به دست ميآوريد سودي به حالتان نخواهد داشت خداوند دلهاي
ما و شما را به سوي حق متوجّه سازد و صبر و استقامت عطا فرمايد.
متن حدیث:
أَلَا وَ إِنَّ هَذِهِ الدُّنْيَا الَّتِي
أَصْبَحْتُمْ تَتَمَنَّوْنَهَا وَ تَرْغَبُونَ فِيهَا وَ أَصْبَحَتْ تُغْضِبُكُمْ
وَ تُرْضِيكُمْ لَيْسَتْ بِدَارِكُمْ وَ لَا مَنْزِلِكُمُ الَّذِي خُلِقْتُمْ لَهُ
وَ لَا الَّذِي دُعِيتُمْ إِلَيْهِ أَلَا وَ إِنَّهَا لَيْسَتْ بِبَاقِيَةٍ لَكُمْ
وَ لَا تَبْقَوْنَ عَلَيْهَا وَ هِيَ وَ إِنْ غَرَّتْكُمْ مِنْهَا فَقَدْ حَذَّرَتْكُمْ
شَرَّهَا فَدَعَوْا غُرُورَهَا لِتَحْذِيرِهَا وَ أَطْمَاعَهَا لِتَخْوِيفِهَا وَ
سَابِقُوا فِيهَا إِلَى الدَّارِ الَّتِي دُعِيتُمْ إِلَيْهَا وَ انْصَرِفُوا
بِقُلُوبِكُمْ عَنْهَا وَ لَا يَخِنَّنَّ أَحَدُكُمْ خَنِينَ الْأَمَةِ عَلَى مَا
زُوِيَ عَنْهُ مِنْهَا وَ اسْتَتِمُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ بِالصَّبْرِ
عَلَى طَاعَةِ اللَّهِ وَ الْمُحَافَظَةِ عَلَى مَا اسْتَحْفَظَكُمْ مِنْ
كِتَابِهِ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا يَضُرُّكُمْ تَضْيِيعُ شَيْءٍ مِنْ دُنْيَاكُمْ
بَعْدَ حِفْظِكُمْ قَائِمَةَ دِينِكُمْ أَلَا وَ إِنَّهُ لَا يَنْفَعُكُمْ بَعْدَ تَضْيِيعِ
دِينِكُمْ شَيْءٌ حَافَظْتُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَمْرِ دُنْيَاكُمْ أَخَذَ اللَّهُ
بِقُلُوبِنَا وَ قُلُوبِكُمْ إِلَى الْحَقِّ وَ أَلْهَمَنَا وَ إِيَّاكُمُ
الصَّبْرَ.
پی نوشت:
«نهج البلاغه،خطبه 173»
منبع:مشرق
211008