در پاسخ مى گوید: خدایا؛ چون مرا زیبا آفریدى به این جهت
به گناه آلوده شدم.
پس خداوند دستور مى دهد حضرت مریم را مى آورند و به آن
زن گفته مى شود که تو زیباتر بودى یا مریم؟ در حالى که او را زیبا آفریدیم، اما،
او به خاطر جمال خود فریب نخورد.
آنگاه مرد صاحب جمالى را در دادگاه حاضر مى کنند که بخاطر
زیبایى خود به گناه آلوده شده است. پس او مى گوید:پروردگارا؛ مرا زیبا آفریدى و
زنان به سوى من میل و رغبت پیدا کردند و مرا فریفتند و گرفتار گناه گشتم. در این
وقت یوسف (علیه السلام) را مى آورند و به او مى گویند: تو زیباتر بودى یا یوسف؟ ما
به او جمال و زیباى دادیم ولى فریب زنان نخورد!
سپس
صاحب بلا را مى آورند که به خاطر بلاها و گرفتارى هایش معصیت کرده است. او هم مى
گوید:
خداوندا؛ بلاها و مصیبت ها را بر من سخت کردى لذا به
گناه افتادم. در این موقع ایوب (علیه السلام) را
مى آورند و به آن شخص مى گویند: بلاى تو سخت تر بود یا بلاى ایوب؟ در صورتى که ما
او را به بلاى سخت مبتلا کردیم اما مرتکب گناه نشد! و بدین گونه راه عذر و بهانه
بر گناهکاران بسته مى شود.
پی نوشت ها:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج7: 285.
2-ناصری، محمود. داستانهای بحار الانوار، ج4: 164.
منبع:قدس
211008