عقیق:آنچه مسلم است غذای پاک و حلال در روح و قلب انسان اثر نیکو و غذای حرام، اثر بدی می‏گذارد و مخصوصاً روح‏ های لطیف و سبک با خوردن حتی یک لقمه غذای حلال یا حرام این اثر را به خوبی حس می‏کنند.

گاهی هم بعضی او را به صرف ناهار دعوت میکردند و او می پذیرفت ولی می دیدند گاهی بعد از خوردن غذا از آن محل خارج میشود و با داخل کردن انگشت در حلق خود سعی میکند غذاها را از شکم خود خارج کند.از او می‏پرسیدند چرا این کار را می‏کنی؟! می گفت: «غذایی که خوردم حلال نبوده نور قلبم کم شده، دیگر نمی‏ بینم

اثر غذاهای حلال در سبکی و نور باطن و توجه به عبادات و نیز اثر غذاهای حرام در سنگینی و کدورت و کسالت در عبادات به خوبی مشهود است و لذا در روایات بسیاری بر کسب حلال و اجتناب از حرام تأکید و تحریص شده است که به گوشه ای از آن اشاره می‏کنیم.

1-عبادت هفتاد جزء است که بهترین جزء آن طلب روزی حلال است.
2- هر کس لقمه حلال بخورد، فرشته‏ای بالای سر او می‏ایستد و برای او طلب مغفرت می‏نماید تا از خوردن دست بکشد.
3- هر کس غذای حلال بخورد خداوند قلب او را تا چهل روز نورانی می‏گرداند. و امام صادق علیه السلام فرمودند: « طلب رزق حلال را رها نکن زیرا روزی حلال انسان را در دینش کمک می‏ نماید؛

و در مورد اجتناب از غذای حرام و کسب حرام هم روایات زیادی از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم وارد شده از آن جمله:

2- خدای تعالی می‏فرماید: « هر کس توجهی نکند که از چه راهی درهم و دینار به دست می‏آورد من هم توجهی نمی‏کنم که از چه دری او را داخل آتش کنم».

4- عبادت همراه با حرام‏خوری مانند ساختمان بر روی شن یا بر روی آب است. از مجموعه این احادیث روشن می‏شود که انسان باید در کسب خود دقت کند تا حلال باشد و در نتیجه غذایی که می‏خورد حلال باشد تا اثرات آن در قلب و روح او، نورانیت و لطافت باشد و عباداتش مقبول درگاه حضرت حق واقع گردد.

پی نوشت:

 بحار الانوار، ج 103، باب 1، ص 1 تا 18.

 منبع:جام

211008