عقیق:عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ : إِنَّ الْعَبْدَ الْمُؤْمِنَ الْفَقِيرَ لَيَقُولُ يَا رَبِّ ارْزُقْنِي حَتَّى أَفْعَلَ كَذَا وَ كَذَا مِنَ الْبِرِّ وَ وُجُوهِ الْخَيْرِ فَإِذَا عَلِمَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ ذَلِكَ مِنْهُ بِصِدْقِ نِيَّةٍ كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلَ مَا يَكْتُبُ لَهُ لَوْ عَمِلَهُ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ كَرِيمٌ.

الكافي، ج‏2، ص: 85

امام  صادق(ع) فرمود: مؤمن فقير با خداى خود مى‏گويد: بار پروردگارا ثروت بسیاری به من  عطاء كن تا چنين و چنان كنم (کارهای خیر بسیاری با آنها انجام دهم) و در كار خير پيشقدم باشم.

آنگاه كه خداوند تعالى ببيند بنده فقيرش در تصميم و نيت خود صادق است، پاداش همان كارهاى نيك را در نامه عمل او مى‏نويسد، زيرا كه خداوند تعالى دست گشاده و با كرامتى دارد.

منبع:حوزه

211008