خداي سبحان فرمود: ما راه درمان را به مؤمنین نشان ميدهيم نه تنها طبيب ميفرستيم نه تنها دارو ميفرستيم بلكه شفا ميفرستيم؛نفرمود قرآن دواست نفرمود «و ننزّل من القرآن ما هو دواء» بلکه فرمود: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ
الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ﴾ ممكن است كسي دارو مصرف كند و شفا پيدا نكند اما ممكن نيست چیزی شفا باشد و انسان شفا پيدا نكند؛ لذا فرمود ما شفابخشيم اما ﴿لِلْمُؤْمِنِينَ﴾خداي سبحان اين شفا و اين عنايت را به افراد با ایمان عطا
كرده است.
خيليها
كه گرفتار رذايل اخلاقياند براي اين است که بنيان مرصوص و محكمي ندارند چرا که با
خرافات زندگي ميكنند، با شانس زندگي ميكنند با بخت و اتفاق زندگي ميكنند. كسي
كه موحد نباشد ناچار به خرافاتی نظير شانس و امثال شانس تن در ميدهد.بنابراین
فرمود: آن كه ملحد است و عقيده ندارد، پايش را روي لبهاي گذاشته كه زيرش خالي است.
منبع:شفقنا
211008