وقتی به نماز می‌ایستد، همانا جسم و لباس و هر چه که در اطرافش قرار گرفته تسبیح می‌گویند؛ و در حقیقت با او به حمد و ثنای خدا مشغول می‌شوند.
عقیق:حضرت علی (ع) می‌فرماید: به راستی انسان متعهد و مؤمن واقعی، وقتی به نماز می‌ایستد، همانا جسم و لباس و هر چه که در اطرافش قرار گرفته تسبیح می‌گویند؛ و در حقیقت با او به حمد و ثنای خدا مشغول می‌شوند. نقل شده یکی از بندگان راستین خدا (شاید میر فندرسکی) در حجره نیمه‌های شب به ذکر «لا اله الا الله»می‌پرداخت؛ آنقدر با حقیقت بود که وقتی ذکر «لا اله» می‌گفت و نفی معبود می‌کرد، تاریکی و ظلمت فضای اطاقش را فرا می‌گرفت؛ و هنگامی که «الا الله» می‌گفت و اثبات وجود «الله» و معبود واقعی می‌کرد، فضای اطاقش روشن و نورانی می‌گشت.