شهرت اتفاق بدی است؟

شهرت به روایت عده‌ای یکسری محاسن و به قول همه معایبی دو چندان دارد. در مجموع به نظر من شهرت اتفاق خوبی نیست و اولین آفت آن از دست دادن خلوت است و مداح بدون‌ِ خلوت هم مثل طبل تو خالی است که روزی خواهد ترکید.

از روز اولی که مشهور شدی حواشی مختلفی داشته‌ای. حاشیه‌هایی که هنوز هم وجود دارد...

این هم تقدیر ماست دیگر (خنده).

آن اوایل شما به نوعی برای نسل جوان مذهبی مد تعریف می‌کردید اما از یک جایی به بعد این موضوع رها شد...

من اصلا به فکر مد‌سازی نبودم و هیچ‌وقت هم در این مسیر حرکت نکرده‌ام. بلکه عزیزانی که به من علاقه داشتند، سعی می‌کردند نوع لباس و آرایش ریش‌هایشان را شبیه به من انتخاب کنند.

حتی یک زمانی پوسترهایی همراه با دست‌نوشته‌های خودت هم برای فروش به بازار آمد. از این موضوع هم بی‌خبر بودی؟

من از هیچ‌کدام از این مسائل خبر نداشتم. خیلی از حسادت‌هایی که به من شد هم به دلیل همین اتفاقات بود. در آن زمان خیلی‌ها می‌آمدند و از من امضاء می‌خواستند. تا آن زمان مرسوم نبود که مردم از یک مداح امضا بگیرند و این موضوع مختص جامعه هنری و ورزشی بود اما در هر صورت مردم دوست داشتند امضای هلالی را به یادگار داشته باشند. اگر می‌خواستم به مردم بگویم این کار به صلاح من نیست، دلشان می‌شکست و ناراحت می‌شدند و از طرف دیگر جامعه مذهبی نه تنها این کار را قبول نمی‌کرد بلکه از من توقع داشت عبا بیندازم. من هم به قول معروف این وسط گیر کرده بودم که به عنوان شخصی که جوان‌ها دوستش دارند باید امضا بدهم یا نه!؟ در نهایت تصمیم گرفتم به جای امضا دادن، برای دوستانی که این تقاضا را از من دارند یک یادداشت کوتاه بنویسم تا شاید آن حرف و یادداشت یک جایی به آن جوان کمک هم کند. اما متاسفانه یکی از این یادداشت‌ها را اسکن کردند و با عکس من به عنوان پوستر وارد بازار کردند.

یعنی از ماجرای چاپ پوسترها خبر نداشتی؟

واقعا از این موضوع بی‌خبر بودم اما همه فکر می‌کردند من این پوسترها را چاپ کردم و در پاساژ مهستان پخش کرده‌ام.

اصلا مگر چاپ‌شدن پوستر یک مداح اتفاق بدی است؟

بد نیست اما جامعه مذهبی این اتفاق را نمی‌پسندد. اما نباید این موضوع را فراموش کرد که شهرت جزیی از مداحی است. من وقتی برای 10 هزار نفر می‌خوانم و CD  آن در شهرهای مختلف منتشر می‌شود ناخودآگاه به سمت شهرت می‌روم. باور کنید تا امروز از چاپ عکس و پوستر و انتشار خیلی از CD ها خبر نداشته‌ام و هیچ پولی هم از این طریق نصیبم نشده است. من به عنوان یک مداح در جلسات حاضر می‌شدم و بانی‌های هیات مسائل جانبی جلسه، مثل فیلمبرداری را فراهم می‌کردند و CD در بازار منتشر و فروخته می‌شد.

یکی از ویژگی‌های رضا هلالی این است که هم بچه مذهبی‌ها دوستتان دارند هم غیرمذهبی‌ها...

این لطف امام‌حسین (ع) به من بوده (خنده). انشالله که بتوانم قدردان این لطف باشم.

اگر کسی از شهرستان تماس بگیرد و بخواهد در هیات‌شان مداحی کنی، قبول می‌کنی؟

الان کمتر قبول می‌کنم چون مسوولیتم در قبال هیات‌الرضا (ع) بیشتر شده است، هیاتی که در آن با نام مبارک امام رضا (ع) بزرگ شده‌ایم و الان 18 سال است افتخار خادمی آن را دارم و خودم را نسبت به آن مسوول می‌دانم. ضمن اینکه الان گاهی مداحان مشهور را به شهرستان‌ها دعوت می‌کنند تا مداح شهر خودشان را حقیر و کوچک کنند و بابت این کار هم هزینه زیادی پرداخت می‌کنند. مداحان جوان باید مراقب باشند تا خدایی‌نکرده دنیا و آخرتشان را با چنین کارهایی خراب نکنند. این یکی از حرف‌هایی است که از بزرگترهایمان یاد گرفته‌ام که نکند خدایی نکرده وجود تو به نام امام حسین(ع) باعث تحقیر و کسادی روضه‌های دیگر شود... خلاصه اینکه شاید سال‌های گذشته احساس تکلیف می‌کردم و در فلان شهرستان حضور پیدا می‌کردم اما الان در شهرستان‌ها افرادی هستند که پر‌توان‌تر از من ِکوچک این بار را به دوش می‌کشند و جلسات متعدد و خوبی دارند.

در این چند‌ساله هیات‌الرضا(ع) به مسائل دیگری به جز جلسات معمولی (مثل مراسم مدافعان حرم)هم ورود داشته. گویا ایده برگزاری مراسم‌های مدافعان حرم از خودت بوده، درسته؟

 بله، ما سعی کردیم وارد حوزه‌های فرهنگی شویم و در زمینه‌هایی که می‌توانیم به جوانان آگاهی بدهیم فعالیت داشته باشیم. مثل مراسم‌های مدافعان حرم که بازتاب جهانی هم داشت. این کارها توسط بچه‌هایی که در مجموعه هیات‌الرضا (ع) هستند انجام می‌شود و من هم تا جایی که بشود در کنار این عزیزان هستم. مهم این است که سلسله اجتماعات مدافعان حرم حرکتی انقلابی، خودجوش و مردمی است که از سوی نسل سوم و چهارم انقلاب شروع شده است. چنین مراسم‌هایی نشان می‌دهد که جوان‌های ما بیدارند و هنوز هم غیرت دینی در آنها زنده و پویاست. حالا اینکه ایده آن از طرف چه کسی بوده زیاد مهم نیست. 

واقعا بعد از این همه سال فضای روضه برایتان تکراری نشده؟

هیچ‌وقت. شاید بدن تحلیل برود و توان گذشته را نداشته باشد اما هرچه جلوتر می‌روم به روضه‌های امام‌حسین (ع) احساس نیاز بیشتری پیدا می‌کنم. خوشحالم که توانسته‌ام روی نسل جوان تاثیرگذار باشم و این را هم یک توفیق و محبت از جانب امام رضا (ع) می‌دانم.

چرا امام‌رضا (ع)؟

من امام رضایی هستم. خیلی دوستش دارم؛ خیلی زیاد.

تا حالا شده مخاطبانی که به زبان فارسی حرف نمی‌زنند به هیات شما بیایند؟

بله از انگلستان و آمریکا، ترک‌زبان‌های آذربایجان، ترکیه و عرب‌زبانان زیادی بوده‌اند که در جلسات ما شرکت داشته‌اند و این موضوع حکایت از گستردگی سیطره عشق و علاقه به امام‌حسین (ع) دارد.

هنوز هم همان موضع را در مورد شاهین نجفی داری؟

بهتر است اسم این ملعون را نیاوریم چون بردن اسمش هم باعث کراهت می‌شود. او خودش در آتش خودش که برگرفته از شیطان است خواهد سوخت که آن روز هم نزدیک است. کسی که قصد توهین و جسارت به مقدسات میلیون‌ها مسلمان دارد و کوچکترین شئونات انسانی را هم رعایت نمی کند، ابلیس است و بی‌هویت.

خدمت‌کردن باید چطور باشد که مورد رضای اهل بیت (ع) قرار بگیرد؟

خدمت ما باید برای جلسات امام حسین (ع) و اعتلای پرچم سیدالشهدا (ع) و عاشورا باشد نه برای جلوه‌دادن خودمان. باید به دنبال بزرگی نام و حرکت عظیم امام حسین (ع) باشیم. باید قدر‌دان این نعمت باشیم که برای این مجالس و نوکری‌کردن انتخاب شده‌ایم.ادامه دارد...