عقیق: ما در هر مسأله اى بايد ادلّه ى آن را تحصيل و بحث كنيم. ديده شده است كه يكى از علما در مسأله اى كه فتواى مشهور علما معلوم بود، قريب به يك ماه بحث كرد و سرانجام از احتياط خارج نشد!
ما را از اين كه در مسايل، حلال و حرام حتى در تفريعات و فروع مسايل همه يك رساله داشته باشيم و همه به آن عمل كنيم، محروم كردند، لذا اكنون بايد براى استنباط احكام از ادلّه اين قدر وقت صرف كنيم. امام صادق ـ عليه السّلام ـ مى فرمايد: اگر بيم آن را نداشتم كه در دست دشمنان بيفتد، كتابى به شما مى دادم كه مستغنى مى شديد.(1)
اكنون ما از اول كتاب طهارت تا آخر ديات به مسايل و تفريعات و تأسيسات محتاجيم، ببينيد چه قدر ما را معطل كردند كه آيا چنين است، يا چنان؟!ولى با همه اين ها از رضاى خدا خارج نشده ايم؛ زيرا عبادت در غيبت، افضل از عبادت در حضور است. بعيد نيست كه علّت آن اين باشد كه انسان در زمان حضور، امام را مى بيند و ايمان مى آورد؛ ولى در زمان غيبت نديده ايمان مى آورد و عمل مى كند. و اين ناشى از قوّت ايمان او است.
پی نوشت: 1. ر.ك: بحارالانوار، ج 2، ص 213؛ بصائر الدرجات، ص 487. منبع: وب سایت دفتر حضرت آیت الله العظمی بهجت منبع:فردا