وی در ادامه با بیان اینکه «بدترین گناه، معصیتی است که کوچک شمرده شود.» ابراز داشت: تمام گناهان منکر است چه صغیره باشد چه کبیره و در روایت است که بدترین گناهان آن است که گناهی را کوچک بشماریم چرا که این کوچک شمردن گناه به معنی نگاه متکبرانه به خداوند است.

وی ریشه بسیاری از معضلات اخلاقی را در شرک نسبت به خداوند دانست و عنوان کرد: اگر اعتقاد بر این است که خداوند متعال حکیم بوده و روزی کسی را به دیگری نمی‌دهد، پس چرا به آنچه خداوند به دیگران داده حسد می‌ورزیم؟ بسیاری از معضلات اخلاقی ما انسان‌ها، اگر ریشه یابی شود به شرک باز می‌گردد.

شب قدر؛ نگین انگشتری ماه مبارک رمضان است

این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: ایام ماه مبارک رمضان، فرصتی مغتنم است تا انسان بسیاری از معضلات اخلاقی خود را اصلاح نماید. در این ایام، نور قرآن برای بشر در دسترس‌تر بوده و شب قدر همچون نگین انگشتری این ماه است که راه سعادت و بازگشت انسان به سوی خداوند را هموار می‌کند.

میر باقری شب‌های قدر را فرصتی مغتنم برای توبه دانست و ابراز داشت: شب‌های قدر فرصت خوبی برای توبه به پیشگاه پروردگار است که به بشر ارزانى شده تا بنده خطاکار از گناه و راه اشتباه خود باز‌گردد و به خداوند متعال نزدیک شود.

وی در ادامه‌، مسأله توبه در بیان ائمه معصومین‌(ع) را مورد اشاره قرار داد و اذعان داشت: امام زین العابدین(ع) در نوع دعاهای صحیفه سجادیه، موضوع توبه از گناهان را مورد توجه قرار داده‌اند؛ از این‌رو با در نظر گرفتن اهمیت توبه و نقش آن در سرنوشت انسان، برای این که بتوانیم از سفره ضیافت الهی در ماه مبارک رمضان بهترین بهره‌برداری را داشته باشیم نیاز شدید به توبه از گناهان داریم.

میرباقری توبه را زیباترین و رساترین نوع عذر‌خواهی دانست و گفت: خدای، متعال توابین را دوست دارد و پیامبران همواره انسان‌ها را به سوی توبه که راهی به سوی تکامل و رسیدن به کمال حقیقی است دعوت کرده‌اند، دست‌کشیدن از گناه و بازگشت به راه حق‌، محور عمده خودسازی و تهذیب نفس است.

وی با تاکید بر عظمت شب‌های قدر اضافه کرد: گاهی اولیاء خداوند یک سال مراقبه می‌کردند تا شب قدر را درک کنند و از فیوضات این شب عظیم بهره‌مند گردند. البته هرکه وارد شب قدر شود از آن بهره خواهد برد اما این بهره، مراتب مختلف داشته که به ظرفیت انسان‌ها بستگی دارد.

این کارشناس دینی در پایان سخنان خود به اهمیت شکرگزاری نسبت به خداوند اشاره و خاطر نشان کرد: توجه داشتن به نعمت‌های خداوند شکر نعمت محسوب می‌شود و غفلت و بی‌توجهی نسبت به نعمات او، کفران نعمت است و اساس کفر هم بی‌توجهی به خداست. انسان کافر خود خدای خود را نشناخته است.