در ماه مبارک رمضان، سنتهای زیبایی در میان خانواده های مسلمان ظهور و بروز می یابد که می توان در خلال آن نشانه های روشنی از صفای دینی و صمیمیت انسانی و حقیقت آموزه های زیبا و هستی بخش اسلامی را به مشاهده نشست.
نشانه های روشن رستگاری
این ماه، ماه دوستی و محبت، مهر و وفا، یاری و امداد، توجه به فقرا و دستگیری از مستمندان، انفاق و سخاوتمندی و... و هزار و یک سنت زیبای اسلامی است که در بزم میهمانی خدا، به نقاشی لطیف و تابنده ای منتهی می گردد که رمضانش می خوانند:
سنتهای اسلامی در ماه مبارک رمضان سنت‌هایی زیبایی هستند که از دل آموزه های ایمانی برمی خیزند و انسان را به ملکوت اعلی می برند.
باشد که در این روزها و شبهای زیبای رمضانی با استعانت از آیات ربانی و آموزه های عرفانی، به سنت های اصیل و ناب انسانی و اسلامی مان دلبندیم و در مسیر احیای این کمالات و زیبایی ها و خوبیهای تام و تمام، از جان و دل و با یقین کامل بکوشیم!
از روزه داری تا روزه خواری
ماه رمضان فرا می‌رسد، چهره آدمهای جامعه و به تبع آن چهره شهر و جامعه اسلامی عوض می شود.
چیزی شبیه نسیم بهشتی امن و رضا، در کالبد جامعه تزریق می گردد و نوعی امنیت خاطر و آرامش ظاهر و صلابت باطن، جامة جان روزه داران مسلمان را در برمی گیرد.
عن الصادق علیه السلام فی قول الله عزوجل «واستعینوا بالصبر و الصلوة » قال: الصبر الصوم.
امام صادق علیه السلام فرمود: خداوند عزو جل که فرموده است: از صبر و نماز کمک بگیرید، صبر، روزه است. (وسائل الشیعه، ج 7 ص 298، ح 3)
و این صبر در سیمای روزه دار، نوری الهی برمی افشاند و از جسم و جامه اش عطری بهشتی برمی تراود.
اما نکته اینجاست که حتی اگر کسی به دلیلی شرعی از روزه داری نیز معاف باشد، به حرمت این ماه و برای رعایت احوال روزه داران، از روزه خواری عیان و هویدا حذر می کند و در ظاهر با روزه داران همراه می شود.
این همان نکته معرفتی و ارزش اجتماعی است که ماه رمضان و زیبایی یکرنگی و همراهی مومنان در آن و سیمای یگانه شهر در عبادت حضرت حق، انسان را به خود فرامی خواند و او را بدین سو رهنمون می سازد.
حال اگر در این آوردگاه حیا و حرمت، کسی به روزه خواری روی آورد و حریم حرمت این ماه خدا را بشکند، چه بد کرده است در حق خود و خدای خود و جامعه خود.
قال الصادق (علیه السلام)
من افطر یوما من شهر رمضان خرج روح الایمان منه
امام صادق (علیه السلام)فرمود:
هر کس یک روز ماه رمضان را (بدون عذر)، بخورد - روح ایمان از او جدا می شود
(وسائل الشیعه، ج 7 ص 181، ح 4 و 5
آری؛ ماه رمضان که فرامی رسد چهره آدمهای جامعه و به تبع آن چهره شهر و جامعه اسلامی عوض می شود.
چیزی شبیه نسیم بهشتی امن و رضا، در کالبد جامعه تزریق می گردد و نوعی امنیت خاطر و آرامش ظاهر و صلابت باطن، جامة جان روزه داران مسلمان را در برمی گیرد.
و این حکایت زیبا و مومنانه و صبورانه ماست از روزه داری تا روزه خواری و شرح همان مسیری که از بهشت صبر و رضا و وصل به دوزخ عصیان و فریب و فصل امتداد می یابد.
باشد که همه ما در یکرنگی و یکپارچگی، چهره شهرمان در تدارک نقاشی زیبای صبر و صوم و رضا، دست در دست هم، گرد آییم و خدایی شویم.
منبع:حوزه