«سُبْحانَ مَنْ هُوَ حَفیظٌ لا یَغْفُلُ، سُبحانَ مَنْ هُوَ رَحیمٌ لا یَعْجَلُ، سُبْحانَ مَنْ هُوَ قاَّئِمٌ لا یَسْهُو، سُبْحانَ مَنْ هُوَ دائِمٌ لا یَلْهُو
منزه است آن خداى نگهبانى که غفلت نکند، منزه است آن خداى مهربانى که عجله نکند، منزه است آن خداى پابرجایى که کسى را از یاد نبرد، منزه است آن خداى جاویدانى که به چیزى سرگرم نشود.»
پس تسبیحات اربعه را هفت مرتبه تکرار می‌کنیم و در آخر می‌خوانیم:
سُبْحانَکَ سُبْحانَکَ سُبْحانَکَ یا عَظیمُ اغْفِرْ لِىَ الذَّنْبَ الْعَظیمَ
اى خداى بزرگ منزّهى تو منزّهى منزّهى، گناهان بزرگم را بیامرز.
و با ده بار ذکر صلوات نماز را به پایان می‌بریم.
از جمله فواید قرائت این نماز این است که هر کسى این دو رکعت نماز را بجا آورد، خداوند هفتاد هزار گناه او را می‌بخشد و او را مورد آمرزش قرار می دهد.
منبع:سبک زندگی
211008