عقیق: یکی از مهم‌ترین مسئولیت‌هایی که در بین عناوین متنوع شغلی وجود دارد مسئولیت امور فرهنگی است که معمولا در هر مجموعه کوچک و بزرگی وجود دارد و بزرگ‌ترین و مهم‌ترین این مجموعه‌ها جامعه بشری است که مسئولیت فرهنگی آن از سوی خداوند متعال بر دوش انبیاء و امامان نهاده شده است.

اما به شهادت آیه شریفه 124 سوره مبارکه انعام که می‌فرماید: «وَ إِذَا جَاءتْهُمْ آیَةٌ قَالُواْ لَن نُّؤْمِنَ حَتَّى نُؤْتَى مِثْلَ مَا أُوتِیَ رُسُلُ اللّهِ اللّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ سَیُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِندَ اللّهِ وَ عَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا کَانُواْ یَمْکُرُونَ؛ و هنگامی که آیه‌ای برای آنها بیاید می‏‌گویند ما هرگز ایمان نمی‏‌آوریم مگر اینکه همانند چیزی که به پیامبران خدا داده شده است به ما هم داده شود، خداوند آگاه‌تر است که رسالت خویش را کجا قرار دهد به زودی کسانی که مرتکب گناه شدند (و برای حفظ موقعیت خود مردم را از راه حق منحرف ساختند) گرفتار حقارت در پیشگاه خدا و عذاب شدید در مقابل مکر (و فریب و نیرنگی) که داشتند می‌شوند»؛ خداوند در گزینش مدیران فرهنگی جامعه بشری تنها به یک چیز تکیه کرده است و آن هم علم خود به لیاقت، ظرفیت و آمادگی این افراد برای احراز این شغل مهم است.

در گرفتن مسئولیت رقابت معنا ندارد بلکه شایستگی ملاک است

با نگاهی به شأن نزول این آیه شریفه، این معنا کاملا مشخص است. توجه کنید؛

مرحوم «طبرسى» در «مجمع البیان» مى‌نویسد؛ این آیه درباره «ولید بن مغیره» که از سران معروف بت‌پرستان و به اصطلاح مغز متفکر آنها محسوب مى‌شد نازل شده است.

او به پیامبرصلى الله علیه و آله مى‌گفت: اگر نبوت راست باشد من به احراز این مقام از تو سزاوارترم؛ زیرا هم سنّم از تو بیشتر است و هم مالم!

و بعضى گفته‌اند: درباره «ابوجهل» نازل شده است؛ زیرا او تصور مى‌کرد مسأله نبوت هم باید مرکز رقابت‌ها قرار گیرد.

او مى گفت: ما و قبیله «بنى عبد مناف» (طایفه پیامبرصلى الله علیه و آله) در همه چیز با هم رقابت داشتیم و همچون دو اسب مسابقه، دوش به دوش هم پیش مى‌رفتیم، تا این که آنها ادعا کردند پیامبرى از میان ما برخاسته که وحى به او مى‌شود؛ اما ممکن نیست ما به او ایمان بیاوریم مگر این که بر ما نیز وحى شود، همان طور که بر او وحى مى‌شود!!

روشن است رسالت نه ارتباطى به سن و مال دارد و نه به موقعیت قبایل، بلکه شرط آن قبل از هر چیز، آمادگى روحى، پاکى ضمیر، سجایاى اصیل انسانى، فکر بلند و اندیشه قوى، و بالاخره تقوا و پرهیزگارى فوق‌العاده‌اى در مرحله عصمت است و وجود این صفات مخصوصاً آمادگى براى مقام عصمت چیزى است که جز خدا نمى‌داند، و چقدر فرق است میان این شرایط و میان آنچه آنها فکر مى‌کردند.

جانشین پیامبر صلى الله علیه و آله نیز، تمام صفات و برنامه‌هاى او به جز وحى و تشریع را دارد؛ یعنى هم حافظ شرع و شریعت است، هم پاسدار مکتب و قوانین او و هم رهبر معنوى و مادى مردم، لذا باید او هم داراى مقام عصمت و مصونیت از خطا و گناه باشد، تا بتواند رسالت خویش را به ثمر برساند و رهبرى، مطاع، و سرمشقى، مورد اعتماد شود و به همین دلیل، انتخاب او نیز به دست خدا است و خدا مى‌داند این مقام را در چه جائى قرار دهد، نه خلق خدا و نه از طریق انتخاب مردم و شورا. 

تمام مراتب ستادی و اجرایی کار فرهنگی نیازمند آمادگی و تقواست

نتیجه‌ای که می‌توان از این روش الهی برای گزینش پیامبران گرفت این است که همانگونه که خداوند علیم و خبیر در گزینش پیامبران خود به عنوان مدیران فرهنگی جامعه بشری آمادگی‌های آنها را برای انجام این مهم محور قرار داده است؛ ما نیز در تأسی به این سبک مدیریتی خداوند که عاری از هرگونه خطاست باید در انتخاب مدیران فرهنگی جامعه خود، آگاه‌ترین آنها به معارف اسلامی، با تقواترین و البته متخصص‌ترین آنها را در رأس مناصب فرهنگی قرار دهیم.

بدیهی است که اگر اینگونه نباشد کتاب‌هایمان جولانگاه اندیشه‌های ناپاک لیبرالی و سکولار خواهد بود، فیلم‌هایمان نمایانگر احساسات و افکار ناپاک خواهد شد و به همین ترتیب ردپایی از اسلام در هیچ یک از آثار فرهنگی و هنری و به تبع آن در رفتار و کردار مردمی که این آثار برای آنها تولید شده است یافت نخواهد شد.

البته این موضوع در مراتب غیر ستادی دستگاه فرهنگ کشور نیز صادق است؛ بدیهی است که اندیشه انسان‌ساز و راه‌گشا حتما از ذهن فرد با تقوا و دیندار تراوش می‌کند و یا داستان یک فیلم، محتوای یک شعر و ماجراهای یک داستان نیز همین‌گونه است؛ چرا که احساس پاک از قلب و درون انسان وارسته می‌جوشد و در غیر این صورت این احساسات و نمود بیرونی آنها به جذابیت‌های رایج در آثار غربی که در شهوت‌رانی، خشم و شهرت خلاصه می‌شود تنزل خواهد یافت.

منبع:فارس

211008