عقیق: آیت الله علوی بروجردی در جمع طلاب و فضلای حوزه اظهار داشت: خداوند در آياتی از قرآن به افرادي چنين نسبت می دهد که «نسوا الله». نسیان يعني فراموشی خداوند. در مواردي، قرآن شيطان را منشأ برخي از فراموشي‌ها معرفي کرده است، البته همه فراموشی‌ها از شیطان نيست و بسياري از فراموشي‌ها ناشي از کهولت سن است، یعنی هرچه سن افراد بالاتر مي‌رود، فراموشي آنها هم بیشتر می شود.
وی با اشاره به فراموش شدن خدا تصریح کرد: بسياري از ما انسان‌ها، خدا را فراموش می‌کنيم. روی همه چیز حساب می کنیم؛ اما متوجه نيستيم که خدایی هم وجود دارد که مؤثر است.
این استاد درس خارج حوزه ادامه داد: خداوند در قرآن در مقابل فراموشي انسان‌ها نسبت به خود مي‌فرمايد: «فأنساهم أنفسهم» یعنی نه اين که چون آنها خدا را فراموش کردند، خدا هم آنها را فراموش می‌کند؛ بلکه خداوند آنها را نسبت به خودشان به فراموشي گرفتار مي‌کند؛ يعني موجب مي‌شود آنها خودشان را از ياد ببرند و به خودفراموشي که مصیبت بزرگي است، گرفتار شوند.
*خودفراموشی زمینه‌ساز خدافراموشی
وی توجه به دنیا را زمینه فراموشی خدا توصیف کرد و گفت: امام علی(ع) می خواهند تذکر بدهند، مبادا جزء کساني باشيم که خدا را فراموش کرده‌اند و در نتيجه، خداوند هم آنها را به خود واگذار کرده است.
این استاد حوزه ادامه داد:گاهی از اوقات، انسان ديگران را در کار و زندگی خود مؤثر می داند و در محاسبات و برنامه‌ريزي‌هاي خود، همه کس و همه چيز را لحاظ مي‌کند و خداوند را در محاسبات خود در نظر نمي‌گيرد.
آیت الله علوی بروجردی خاطر نشان کرد: وقتي این فراموشی‌ها زياد و مکرر می شود، خدا از زندگی افراد بیرون می رود و اصلاً به حساب نمی‌آید. در اين صورت، شخص خودش را هم از ياد مي‌برد. فراموش می کند که وجودي محتاج و آویخته به وجود ديگري است.
وی با اشاره به وابستگی تمام ذرات عالم به یکدیگر یادآور شد: تمام هستي و نظم و نظامی که بر عالم حکم‌فرماست، وابسته به وجود بي‌نياز خداوند است که اگر يک لحظه اين ارتباط و وابستگي قطع شود، همه چيز نابود مي‌شود. کافي است در مویرگ کوچکی که در داخل مغز است، لخته‌اي گير کند؛ در يک لحظه، یک سمت مغز از کار می افتد و بدن فلج می شود و دیگر هم خوب نمی شود يا اين که حتي موجب مرگ مي‌گردد.
*مرگ لحظه‌بیداری انسان!
این استاد درس خارج حوزه، مرگ را لحظه بیداری انسان از غفلت و فراموشی برشمرد و ابراز داشت: وقتي انسان خدا را فراموش کند، خداوند او را چنان از یاد خودش می برد و مشغول زندگی و توسعه کارهاي دنيايي‌اش مي کند که وقتي حضرت عزرائیل به سراغش می آید، تازه یادش می افتد که مرگی هم وجود دارد و این بساط دائمی نبوده است.
وی در ادامه افزود: انسان تا وقتي زنده و مقتدر است، چنان غافل می شود که نه به فکر حق الناس است و نه کاری برای خدا مي‌کند. میلیاردها ثروت اندوخته که هيچ کدام را از خود نداشته، بلکه همه را خدا به او داده است؛ اما در طول زندگی‌اش یک بار گرسنه‌اي را سیر نکرده و سایه ای بر سر نيازمندي نيفکنده است. همچنين دانشمندي که از علم و دانش خود به کسی بهره‌اي نرسانده و کسي را هدایت نکرده است، هنگام مرگ تازه متوجه می شود.
*بزرگترین عذاب الهی
آیت الله علوی بروچردی خودفراموشی را بزرگترین عذاب الهی دانست و گفت: خودفراموشی، بزرگترین عذاب خداست و چوبی است که خدا به گنهکاران می زندو عذاب خدا تنها این نيست که ابرها پایین بيايند و آتشناک شوند،
وی زندگی را فرصتی بی‌نظیر برای استفاده‌های معنوی برای انسان برشمرد و گفت: اهل کمال و معنا می گویند زندگي فرصت نادری است که در اختیار انسان قرار داده شده است: «الّذي خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَياةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً». خداوند این حیات را به عنوان یک فرصت به ما داده و مواهب طبیعی و استعداد و توان را هم در اختیار ما قرار داده است تا از آنها استفاده کنیم.
منبع:حوزه