*نکته اولی که به عنوان تذکر آن هم بر مبنای قرآن به شما عزیزان می‌دهم این است که اگر می‌خواهیم سرمایه دار واقعی باشیم، باید با  قرآن و مفاتیح مانوس باشیم، هیچ جایی ما متنی را ندیدیم که 1400سال ردیف و قافیه اش مانده باشد.

*خیال نکنید که تنها شاعر یا روضه خوان هستید. اهل بیت (علیهم السلام) می‌دانستند که این اشعار و روضه ها ماندگار است. شما "قول احسن" را در قرآن نگاه کنید . می‌فرماید "و من احسن قولا ممن دعا الی الله و عمل صالحا" یعنی قول شاعر را که گوش می‌دهند، زیر ذره بین می‌برند.

*الان ابتداء تقلید از مرجعیّت به زنده بودن است. الان اگر کسی بخواهد از امام راحل(ره) ابتدا به ساکن تقلید کند، اجازه ندارد از امام تقلید کند باید از مقام معظم رهبری تبعیت کند یا سایر مراجعی که واقعا صلاحیت دارند ولا غیر.

*گاهی شعر قوی و خوب است اما سوز و گدازی ندارد. هدفمند شعر بگویید. ما در دکانمان قطعه کم داریم، تک بیتی‌های پر معنا کم داریم، رباعی‌ها نیز مقصد ندارد. الان خود باباطاهر به درد من نمی‌خورد، سبکش به درد من می‌خورد.

*من به شعرای دیگر کاری ندارم، زنده یا مرده. اما الان ما گرفتاریم. چند شعر برای حجاب گفتید؟ این همه به چادر خاک آلوده افتخار می‌کنیم، مقصد چیست؟ وقتی امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می‌فرمایند بالاترین خاک، خاک چادر مادر ما است، الان ما مشکل حجاب داریم، مقصد چیست؟ چند شعر در این باره گفته اید؟

*"آرام" که من این همه از او دم می‌زنم، به اندازه یک کلاس اولی‌ها سواد نداشت و همه را اشتباه می‌نوشت. اما اول می‌نشست ساعت‌ها مناجات می‌کرد و گریه می‌کرد، مصیبت می‌خواند و گریه می‌کرد و بعد از آن شعر می‌گفت و ماندگار شد.

*این شعری را که می‌گویید باید ببینید خواننده ای می‌تواند آن را بخواند؟ مردم می‌توانند آن را هضم کنند؟ در عملتان با شعرای دیگر، فرق بگذارید، همه در عمل مشخص می‌شود. ببین که شعری که خواندی در خودت تاثیر داشته است؟ اگر داشته بر دیگران هم موثر است.