عقیق:پانزدهم شعبان از شب‌هاي با فضيلت سال است و پس از شب قدر، افضل ليالي است و خداوند سبحان اين شب را به بندگانش ارزاني داشت، تا روح و روان خويش را پالايش و گذشته ناپسند خويش را جبران و اصلاح كنند.
امام جعفرصادق (ع) فرمود: از پدرم امام محمدباقر (ع) درباره فضيلت شب نيمه شعبان پرسيده شد و آن حضرت در پاسخ فرمود: اين شب، پس از شب قدر، افضل شب‌ها است. در اين شب، خداوند سبحان فضل خويش را بر بندگانش عطا مي‌كند و به كَرَم خويش، آنان را مي‌آمرزد. پس تلاش و كوشش كنيد در اين شب براي تقرب به خدا، زيرا خداوند سبحان بر خودش لازم دانسته است كه هر كسي از وي حاجتي خواهد، وي را رد نكند و حاجتش را اجابت نمايد، مگر آن كه معصيتي را از وي بخواهد.
شب نيمه شعبان، شبي است كه خداوند متعال آن را در ازاي شب قدر كه براي پيامبر (ص) قرار داده بود، براي ما اهل بيت (ع) قرار داده است.
پس تلاش كنيد در نيايش و ستايش پروردگار متعال، زيرا هر كسي در اين شب، صد بار تسبيح [سبحان الله]، صد بار حمد [الحمدالله]، صد بار تكبير [الله اكبر] و صد بار تهليل [لا اله الا الله] خواند، خداوند سبحان تمام گناهان گذشته اش را مي‌آمرزد و حاجت‌هاي دنيا و آخرتش را برآورده مي‌كند.
چه حوائجي كه از خدا بخواهد و چه حاجت هايي كه از خدا نخواهد ولي به آن‌ها نياز داشته باشد، خداوند سبحان تفضّلاً تمامي حاجت هايش را برآورده مي‌كند. به هر روي، اين شب عزيز و شريف، شب مغتنمي براي بندگان و صالحان است و از آن مي‌توانند بهره‌هاي وافر يابند.
برخي از اعمال عبادي اين شب بزرگ
غسل، احياي شب. زنده نگه داشتن شب نيمه شعبان، زيارت امام حسين (ع)، بيتوته در كربلا، خواندن دعا،خواندن دعاي كميل، نماز جعفر طيار، تسبيح و تحميد الهي و تكبير و تهليل و روزه گرفتن از جمله اعمال عبادي است كه براي نيمه شعبان ذكر كرده‌اند.
شيخ طوسى و كفعمى فرموده‌اند كه در اين شب اين دعا خوانده شود:
اِلهى تَعَرَّضَ لَكَ فى هذَا اللَّيْلِ الْمُتَعَرِّضُونَ

خدايا خواهندگان در اين شب به درگاه تو آمدند

وَ قَصَدَكَ الْقاصِدُونَ وَ اَمَّلَ فَضْلَكَ وَ مَعْرُوفَكَ الطّالِبُونَ وَ لَكَ فى

و قاصدان تو را مقصد خويش قرار دادند و خواهشمندان فضل و نيكى تو را آرزو كردند و تو در

هذَا اللّيْلِ نَفَحاتٌ وَ جَواَّئِزُ وَ عَطايا وَ مَواهِبُ تَمُنُّ بِها عَلى مَنْ تَشاَّءُ

اين شب بخشش‌ها و جوايز و عطاهايى و بهره‌هايى دارى كه به هر يك از بندگانت بخواهى

مِنْ عِبادِكَ وَ تَمْنَعُها مَنْ لَمْ تَسْبِقْ لَهُ الْعِنايَةُ مِنْكَ وَها اَنَا ذا عُبَيْدُكَ

عطا خواهى كرد و از آن كس كه عنايت تو نسبت به او سبقت نگرفته است آن را باز دارى و من اينك آن بنده كوچك

الْفَقيرُ اِلَيْكَ الْمُؤَمِّلُ فَضْلَكَ وَ مَعْرُوفَكَ فَاِنْ كُنْتَ يا مَولاىَ تَفَضَّلْتَ

و نيازمند درگاه تو و آرزومند فضل و نيكى تو هستم پس اى مولاى من اگر بنا دارى

فى هذِهِ اللَّيْلَةِ عَلى اَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَ عُدْتَ عَلَيْهِ بِعائِدَةٍ مِنْ عَطْفِكَ

در اين شب بر كسى از خلق خويش تفضلى فرمايى و جايزه‌اى از روى مهر و عطوفت به او بدهى

فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ الْخَيِّرينَ

پس درود فرست بر محمد و آل محمد آن پاكان پاكيزه برگزيده برتر

الْفاضِلينَ وَجُدْ عَلَىَّ بِطَولِكَ وَ مَعْرُوفِكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ وَ صَلَّى اللّهُ

و از نعمت و نيكى خويش بر من نيز لطف فرما اى پروردگار جهانيان و درود خدا

عَلى مُحَمَّدٍخاتَمِ النَّبيّينَ وَ الِهِ الطّاهِرينَ وَ سَلَّمَ تَسْليماً اِنَّ اللّهَ حَميدٌ مَجيدٌ

بر محمد خاتم پيمبران و بر آل پاكش و تحيت فراوان كه همانا خداوند ستوده و بزرگوار است

اَللّهُمَّ اِنّى اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَ فَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَ اِنَّكَ

خدايا من تو را مىخوانم چنانچه دستور فرمودى پس دعايم را مستجاب كن چنانكه وعده فرمودى كه

لا تُخْلِفُ الْميعادَ.

به راستى تو خلف وعده نمىكنى.

و اين دعائيست كه در سحرها در عقب نماز شفع خوانده مىشود.

بجا آورده شود سجده‌ها و دعاهايى را كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه در سجده مي‌گفتند:

سَجَدَ لَكَ سَوادى وَ خَيالى وَ آمَنَ بِكَ فؤادى هذِهِ يَداىَ وَ ماجَنَيْتُهُ

به خاك افتاد براى تو سراپايم و انديشه‌ام و ايمان آورد به تو دلم، اين است هر دو دستم و آنچه جنايتى كه

عَلى نَفْسى يا عَظيمُ [عَظيماً] تُرْجى لِكُلِّ عَظيمٍ اِغْفِرْ لِىَ الْعَظيمَ فَاِنَّهُ لايَغْفِرُ

بر خويش كردم اى بزرگى كه در هر كار بزرگى اميد به او است بيامرز گناه بزرگم را كه نيامرزد

الذَّنْبَ الْعَظيمَ اِلا الرَّبُّ الْعَظيمُ

گناه بزرگ را جز پروردگار بزرگ

پس، از سجده سر برمي‌داشتند و دوباره به سجده مي‌رفتند و مي‌گفتند:

اَعُوذُ بُنُورِ وَجْهِكَ الَّذى اَضائَتْ لَهُ السَّمواتُ

پناه برم به نور ذات تو كه روشن شد به او آسمان‌ها

وَالاْرَضُونَ وَانْكَشَفَتْ لَهُ الظُّلُماتُ وَ صَلَحَ عَلْيْهِ اَمرُ الاْوَّلينَ

و زمين‌ها و برچيده شد به او تاريكي‌ها و اصلاح شد به او كار اولين

وَالاْخِرينَ مِنْ فُجاءَةِ نَقِمَتِكَ وَ مِنْ تَحْويلِ عافِيَتِكَ وَ مِنْ زَوالِ

و آخرين از ناگهانى رسيدن عذابت و از پا برجا شدن تندرستى تو و از زائل شدن

نِعْمَتِكَ اَللّهُمَّ ارْزُقْنى قَلْباً تَقِيّاً نَقِيّاً وَ مِنَ الشِّرْكِ بَريئاً لا كافِراً ولا شَقِيّاً

نعمتت خدايا روزيم گردان دلى پاك و پاكيزه و مبراى از شرك كه نه كافر باشد و نه اهل شقاوت

سپس بر خاك مي‌نهاد دو طرف صورت خود را و مي‌گفت:

عَفَّرْتُ وَجْهى فِى التُّرابِ

ماليدم به خاك رويم را

وَ حُقَّ لى اَنْ اَسْجُدَ لَكَ.

و بر من سزا است كه برايت سجده كنم.

پس از اين اعمال رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود امشب شبى است كه در آن قسمت مى شود روزي‌ها، و در آن نوشته مى شود اَجَلْ‌ها، و در آن نوشته مى شود روندگان به حج. همانا خداى تعالى در اين شب مى آمرزد از بندگان خود، بيشتر از عدد موهاى بُزهاى قبيله كَلْب و مى فرستد خداى تعالى ملائكه خود را از جانب آسمان به سوى زمين در مكه.

بجا آورده شود نمازهاى اين شب، از جمله نمازي كه روايت كرده ابويحيى صَنْعانى از حضرت باقر و صادق عَليهِماالسَّلام و هم روايت كرده‌اند از آن دو بزرگوار سى نفر از كسانى كه مورد وثوق و اعتماد است به ايشان كه آن دو بزرگوار فرمودند كه هرگاه شب نيمه شعبان شد پس بجا آور چهار ركعت نماز، بخوان در هر ركعت حمد و قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ صد مرتبه پس چون فارغ شدي بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اِلَيْكَ فَقيرٌ وَمِنْ

خدايا من به درگاهت نيازمندم و از

عَذاِبكَ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ اَللّهُمَّ لا تُبَدِّلْ اِسْمى وَلا تُغَيِّرْ جِسْمى

عذاب و شكنجه‌ات ترسان و پناه خواهم خدايا نامم را (از زمره موحدان) عوض مكن و جسمم را دگرگون مكن

وَلاتَجْهَدْ بَلاَّئى وَلا تُشْمِتْ بى اَعْداَّئى اَعُوذُ بِعَفْوِكَ مِنْ عِق ابِكَ

و آزمايشم را سخت مكن و دشمن شادم مفرما پناه ميبرم به عفوت از كيفرت

وَ اَعُوذُ بِرَحْمَتِكَ مِنْ عَذابِكَ وَ اَعُوذُ بِرِضاكَ مِنْ سَخَطِكَ وَ اَعُوذُبِكَ

و پناه ميبرم به رحمتت از عذابت و پناه مىبرم به خشنوديت از خشمت و پناه مى برم

مِنْكَ جَلَّ ثَناَّؤُكَ اَنْتَ كَما اَثْنَيْتَ عَلى نَفْسِكَ وَ فَوْقَ ما يَقُولُ الْقآئِلُونَ.

به خودت از خودت مدح تو والا است و تو چنانى كه خود ثناى خود كرده‌اى و بالاتر از آنى كه مردم گويند.

روز نيمه شعبان

عيد مولود شريف امام دوازدهم مَوْلانا وَ اِمامُنا الْمَهْدِىُّ حضرت حجّة بن الحسن صاحبُ الزَّمان صَلَواتُ اللّهِ عَلَيْهِ وَ عَلى آبائِهِ است:

وَ يُسْتَحَبُّ زِيارَتُهُ عليه السلام فى كُلِّ زَمانٍ وَ مَكانٍ وَ الدُّعآءُ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ عِنْدَ

و مستحب است زيارت آن حضرت عليه السلام در هر زمان و مكان و در هر جا و دعا براى تعجيل ظهور آن حضرت در هنگام

زِيارَتِهِ وَ تَتَاَكَّدُ زِيارَتُهُ فِى السِّرْدابِ بِسُرَّمَنْ رَاى وَ هُوَالْمُتَيَقَّنُ ظُهُورُهُ

زيارت و بخصوص تاكيد شده به زيارت آن حضرت در سرداب سامراء، و ظهور آن حضرت

وَ تَمَلُّكُهُ وَ اَنَّهُ يَمْلاَُ الاْرْضَ قِسْطا وَ عَدْلا كَما مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا

و فرمانروائيش مسلم است و او است كه زمين را پر از عدل و داد كند چنانچه پر شده باشد از ستم و بيدادگرى

قَدْرَها غَيْرُكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

نتواند جز تو اى مهربان‌ترين مهربانان.

منبع:حج

211008