وی با اشاره به اینکه انسان اخلاقی دارای زندگی روانی مناسبی نیز هست، توضیح داد: این فرد روح آرامی دارد و نسبت به آینده امیدوار است و همین مؤلفه‌ها باعث سعادتمندی انسان می‌شود.
قنبری با اشاره به اینکه قسمی از سعادت عام است و برای همه انسان‌های روی زمین امکان پذیر است اما بخشی به لحاظ دینی سعادتمند هستند، توضیح داد: انسان از نقطه نظر دین و به ویژه اسلام می‌تواند سعادتمند باشد. افراد یک جامعه زمانی می‌توانند جامعه را به سعادت برسانند که خودشان تک به تک به لحاظ لوحی و روانی آرام باشند.
این استاد ادیان و عرفان درباره مؤلفه‌های اسلام برای سعادتمندی انسان توضیح داد: امیرالمؤمنین (ع) در نهج البلاغه به کرات درباره انسان سعادتمند و مفهوم سعادت صحبت کردند به تعبیر ایشان انسان سعادتمند فردی است که گرفتار دنیا نشود و دنیا را رها کند در نهایت اگر بتواند بر مبنای سیره پیغمبر (ص) رفتار کند، سعادتمند است.
وی با بیان اینکه در تعریف دیگر انسان شقاوتمند کسی است که از عقل بهره‌مند نشده باشد، توضیح داد: اینجا البته منظور از عقل، عقل دینی است و با عقل سکولاریستی متفاوت است همین عقل تلاش دارد تا انسان را به عبودیت خداوند برساند.
قنبری در پاسخ به این سؤال که عرفا چه تعریفی از سعادت دارند، اظهار داشت: سعادت اینجا دو مفهوم دارد اول وصال الهی و سپس شناخت وحدت انسان با خدا البته برخی عرفا عمومیت نگر هستند اما برخی عرفا مثل حضرت علی(ع) در دل جامعه وارد می‌شوند.
وی درباره اهمیت توجه به مفهوم سعادت در جامعه گفت: انسان باید زندگی‌اش دارای هدف باشد تا معنای زندگی‌اش حفظ شود مفهوم سعادت کمک می‌کند تا معنای زندگی انسان حفظ شود حتی در مفاهیم علوم انسانی نیز آنجا که با روح انسان سروکار دارد، سعادت مدنظر است.
این مدرس دانشگاه با بیان روایتی از حضرت علی(ع) درباره موانع دستیابی به سعادت گفت: اگر کسی در جستجوی غیرت نامطلوب باشد و عصبیت به خرج دهد، غیرت جاهلانه داشته باشد و ارزش داوری خود را بر مبنای مسائل دنیوی ببینید و جرأت و گستاخی به خرج دهد و تابع هوای نفس باشد و دینی غیر از دین اسلام انتخاب کند (البته منظور این نیست پیروان دیگر ادیان بدبخت هستند) و همینطور به خود و دیگران توجه نکند، شقاوتمند می‌شود.
منبع:فارس
211008