عقیق:هنگامی که موسی بن عمران (ع) با خداوند به مناجات پرداخت عرض کرد: خداوندا؛ پاداش کسی که در پیشگاه تو به نماز بایستد چیست؟
خطاب شد: بواسطه ی او بر فرشتگانم مباهات می نمایم و هر کس را که بر او مباهات نمایم، عذابش نمی نمایم؛

موسی (ع) عرض کرد: خدایا؛ پاداش کسی که فرد مسکین و درمانده ای را بخاطر رضای تو طعام دهد چیست؟
خطاب شد: همانا در روز قیامت دستور می دهم تا منادی ندا دهد که فلان کس، فرزند فلان کس، در زمره ی آزادشدگان از آتش جهنم می باشد؛

موسی (ع) عرض کرد: معبودا؛ کسی که صله رحم و دیدار از بستگانش را بجا آورد چه پاداشی دارد؟
خطاب شد: همانا مرگش را به تاخیر اندازم و لحظه ی جان دادنش را آسان می نمایم و نگهبانان بهشت به او می گویند: به سوی ما آی و از هر دری که خواهی داخل بهشت شو؛

موسی (ع) عرض کرد: پاداش کسی که با زبان و قلبش تو را یاری نماید چیست؟
خطاب شد: همانا در روز قیامت او را در سایه ی عرش خود قرار می دهم و در سایه ی حمایت من خواهد بود؛

موسی (ع) عرض کرد: کسی که در مقابل اذیت و آزار مردم و گفتار ناروای آنان بخاطر تو صبر پیشه سازد، چه پاداشی عطا می فرمایی؟
خطاب شد: همانا او را در برابر ترس و وحشت روز قیامت یاری می نمایم؛

موسی (ع) عرض کرد: پاداش کسی که حکمت تو را آشکار و نهان تلاوت نماید چیست؟
خطاب شد: همانا او چون برق از پل صراط عبور می نماید؛

موسی (ع) عرض کرد: پاداش کسی که فرد کافری را به سوی دین تو آورد چیست؟
خطاب شد: در روز قیامت به او اجازه می دهم تا در حق هر کس که بخواهد شفاعت نماید.

_{پی نوشت ها:
1- علامه مجلسی. بحارالانوار، ج69: 383.
2- رسولی محلاتی. راهنمای بهشت: 389- 390.}

_{منبع:قدس}

₂₁₁₀₀₈