عقیق: يكى از مسائلى كه لازم است صاحبان ايمان در زمان غيبت رعايت نمايند و نسبت به آن دقيق و محتاط باشند اين است كه كارى نكنند كه قلب ولى اللَّه اعظم آزرده شود و ايشان مغموم و آزرده خاطر گردند، زيرا روايات فراوانى داريم كه دلالت مى‏ كند بر اين‏كه تمامى اعمال و كردار ما به محضر امام عليه السلام عرضه مى‏ شود و ايشان از تمامى اعمال ما با خبر است و طبيعى است كه وقتى اعمال زشت و يا گناه و معصيتى را از شيعيان خود و كسانى كه دم از علاقه و محبت او مى‏ زنند، مى‏ن گرد، خاطر ايشان مكدّر مى‏ شود.

در روايتى به نقل از امام صادق عليه السلام آمده است كه ايشان خطاب به ياران خود فرمود: 
چرا پيامبر اكرم(ص) را اذيت و آزار مى‏ كنيد؟ 
عرض شد: چگونه ما پيامبر را ناراحت مى‏ كنيم؟ (و حال آن‏كه سال‏هاست از بين ما رفته و رحلت فرموده ‏اند.(
حضرت فرمود: مگر نمى‏ دانيد اعمال شما عرضه مى ‏شود بر ايشان و هرگاه با اعمال زشت شما برخورد كند و از آنها آگاه گردد، ناراحت مى‏ شود؟ پس تلاش كنيد كه موجب خرسندى پيامبر شويد.

اينجاست كه زنگ خطر براى دوستان امام زمان به صدا در مى‏ آيد كه مبادا با نِفاق و مكر و حيله خودمان و يا سهل انگارى در نماز و بى ‏مبالاتى در حفظ حجاب و... دل آن يگانه محبوب را آزرده كنيم و در عين حال فرياد برآوريم كه (عَجِّلْ عَلى‏ ظُهورِكَ.(

يكى از دوستان روحانی مى‏ فرمودند: وقتى كه عالم جليل القدر، مير جهانى قدس سره  به اصفهان منتقل شد، بنده گاهى به خدمتشان مى‏ رسيدم تا از ايشان بهره‏ مند شوم، يك‏بار كه خدمتشان رسيدم، 
فرمودند: شبى در عالم رؤيا حضرت صديقه كبرى عليها السلام را ديدم، به من فرمودند:
دلى شكسته‏ تر از من در آن زمانه نبود در اين‏ زمان دل فرزند من شكسته‏ تر است‏ .

گرچه ناراحتى‏ هاى حضرت مهدى عليه السلام علل مختلفى دارد همچون سلطه ظالمين بر عدّه‏ اى ضعيف و بى‏ پناه، شيوع انواع گناه‏ ها و معاصى در جوامع بشرى و فرا نرسيدن زمان فرج و، امّا يك علت ناراحتى حضرت كه مى‏ توان گفت قلب ايشان را در فشار قرار مى ‏دهد اين است كه دوستان و كسانى كه عشق و علاقه به ائمه اطهار و به‏ خصوص به ولىّ اللَّه اعظم دارند، چرا بايد آلودگى به گناه و يا بى ‏اعتنائى به واجبات داشته باشند؟!