هر
كس زنى را براى زيبايى او بگيرد، چيزى كه دوست داشته باشد در او نخواهد ديد و هر
كس با زنى براى مال او ازدواج كند، در واقع با مال او ازدواج كرده است و خدايش با
آن وامى گذارد. بر شما باد كه با زنان متدين ازدواج كنيد.
جابر
بن عبد اللَّه انصارى مى گويد:
در
محضر رسول خدا نشسته بوديم، سخن از زنان و برترى برخى از ايشان بر برخى ديگر به
ميان آمد. پيامبر فرمودند: آيا در اين باره براى شما سخنى بگويم؟ گفتيم: آرى، اى
رسول خدا! فرمودند:
از
بهترين زنان شما زنانى هستند كه بسيار فرزند آورند و سخت مهربان باشند. در اهل خود
عزيز و پوشيده و نسبت به شوهر متواضع و بى پرده باشد و از غير شوهر خود را سخت
پوشيده دارد، و زنى كه سخن شوهر را بشنود و فرمانش را اطاعت كند و در خلوت آنچه را
كه شوهر مى خواهد به او ارزانى دارد همراه با لطافت زنانه.
سپس
فرمود: آيا بگويم بدترين زنان شما كيست؟ گفتند: آرى! فرمودند:
آن
زنى كه با اهل خود متواضع و فروتن است و نسبت به همسر سركش، نازا و كينه توز است،
از زشتى پارسايى نمى كند و چون شوهرش نيست بى پروا، و در خلوت از شوهر خويشتن-
دارى مى كند، همچون مركب چموش، و عذرى از شوهر نمى پذيرد و گناه او را نمى بخشد.
و
فرموده است: با دوشيزگان ازدواج كنيد كه دهانشان خوشبوتر است و فرزندان بيشتر مى
آورند و نكوخوى ترند و بهتر و نرمترند و رحمهاى ايشان استوارتر است.
امام صادق فرموده است: پيامبر ضمن آنكه براى مردم خطبه مى خواندند
فرمودند: اى مردم! از خضراء الدمن (سبزهاى رسته بر كنار گلخن و مزبله) پرهيز كنيد.
گفتند:
منظور چيست؟ فرمودند:
زن زيبايى كه در محيط بد پرورش يافته است.
امام
صادق (ع) فرموده است:براى زن نيكوكار و پسنديده نمى توان قدر و منزلتى تعيين كرد
كه چون سيم و زر نيست، بلكه از آن بهتر است و زن بد را ارزشى به اندازه خاك نيست
كه خاك از آن گران قدرتر است.