»عقیق: سفر به قبله» گزارش سفر نويسنده و چند تن از دوستانش به مكه مكرمه و مدينه منوره در سال ۱۳۷۰ است كه با زباني شيوا بيان شده است.

نويسنده در اين كتاب دو نوع نگاه سياسي و معنوي به مراسم حج دارد. نگاه سياسي اشاره به برخورد سعودي‌ها با ايراني‌ها دارد. اما نگاه مذهبي به توصيف لحظه‌هاي ناب عرفاني، رنگ باختن تعلقات دنيوي و برابري انسان‌ها اعم از فقير و غني و رئيس و مرئوس و زن و مرد، وعده‌ها و شروط با خدا، توصيف جز به جز لحظات احرام، برائت از شيطان و وسوسه هايش مي‌پردازد كه انسان را مشتاق سفر به آن ديار مي‌كند.

رهبر انقلاب در دست‌نوشته‌اي از شور خود براي خواندن اين كتاب نوشته‌اند:

»اين كتاب مرا باز در شور و حال حسرت‌آلود زيارت خانه خدا و حرم رسول‌الله (ص) فرو برد. شور و حال و اشتياقي كه ديگر اميدي هم به آن نيست. تا به ياد دارم -از سال‌هاي دور جواني- هرگز دل خود را از آتش اين اشتياق، رها نيافته‌ام. اما حتي در دوران سياه اختناق كه هر روحاني بامعرفت و بي‌معرفتي، با رغبت و يا حتي از سر سيري، آسان مي‌توانست در خط حج قرار بگيرد… و من نمي‌توانستم! يا بهتر بگويم: هيچ حمله‌دار و رئيس كارواني از ترس ساواك شاه، نمي‌توانست و جرأت نمي‌كرد نام مرا در فهرست حاجي‌هاي خود -چه رسد به عنوان روحاني كاروان- بگذارد. بله، حتي در آن دوران سخت هم دلم از اميد زيارت كعبه و بوسه زدن بر جاي پاي پيامبر (ص) در مكه و مدينه، خالي نمانده بود و اين اميد، اگرچه با حج ده روزه سال ۵۸ كه به فضل شهيد محلاتي قسمتم شد، برآورده گشت، اما آتش آن شوق سوزنده‌تر و مشتعل‌تر شد. در سال‌هاي رياست جمهوري چشم اميد به پس از آن دوران دوخته بودم اما امروز. . ؟ شور و اشتياقي بي‌سكون و اميدي تقريبا فرو مرده. . تنها تسلا به خواندن اينگونه سفرنامه‌ها يا شنيدن آنها است كه خود بازافزاينده شوق نيز هست. اين كتاب، شيرين، موجز، با روح و هوشمندانه نوشته شده است. زيارت قبول؛ عزيز نويسنده! زيارت قبول.«

اين اثر توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است.