خداوند در قرآن در خصوص عاقبت‌اندیشی در سوره‌های رعد، اعراف و طه می‌فرماید:

خردمندان که پیمان خدایی را نگاه می‌دارند... و در طلب رضای خدا صبر پیشه می‌سازند، و نماز به پای دارند، و از دارایی خویش آشکارا و نهان به این و آن می‌بخشند، و پاسخ بدی را با خوبی می‌دهند همانانند که عاقبتی خوش در انتظارشان است.

...والعاقبةُ لِلمتَّقین

عاقبت نیک از آنِ پرهیزپیشگان است.

...والعاقبةُ للتَّقوی

عاقبت نیکو در گرو پرهیزپیشگی و تقوی است.

امام باقر(ع) در این خصوص به نقل از پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند، پیامبر اکرم(ص) گفت: چون در اندیشه انجام دادن کاری برآیی، در عاقبت آن تدبر کن، تا اگر نیک است و در راه درست، به آن دست یازی، و اگر مایه گمراهی است آن را فروگذاری.

امام علی(ع) می‌فرمایند: مومنان آن کسانند که آنچه را در پیش دارند بشناسند.

امام علی(ع) می‌فرمایند: در نامه‌ای به تحصیل‌داران خِراج: آن کس که پروای چیزی نداشته باشد که رو به آن روان است، پیش‌بینی برای نفس خود و نگاهبانی از آن نکرده است و آنکه پیروی هوای خود کند و در کاری که نمی‌داند پایانی سودمند دارد به فرمان هوا رود، به زودی پشیمان خواهد گشت.

امام علی(ع) فرمودند: اندیشیدن در کار، پیش از اقدام کردن به آن، سبب ایمنی از لغزش‌ها است.

امام صادق(ع) می‌فرمایند: مرد دیندار می‌اندیشد، به آرامش دست می‌یابد‌، و به فروتنی در خود می‌نگرد، به مقام تواضع می‌رسد؛... و پایان کار را می‌نگرد، از پشیمانی در امان می‌ماند.

سوره رعد (13): 22-19

سوره اعراف(7):128؛ سوره قصص (28): 83

سوره طه (20): 132

«بحار» 77/130 از کتاب «المحاسن.

«بحار» 78/25 از کتاب «مطالبُ السَّؤول»

«بحار» 75/355 از کتاب «صفین»، تالیف نصربن مُزاحم مِنقَری کوفی

«غررالحکم» /47

«بحار» 2/53 از کتاب «مجالس» مفید

الحیات محمدرضا حکیمی