عقیق: جلسه دیگری از سلسله جلسات شرح صحیفه سجادیه، عصر روز دوشنبه 8 اردیبهشت در مسجد 72 تن مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی«سرچشمه» برگزار شد.

حاج علی‌اکبری در بخش اول سخنان خود با مروری بر مباحث جلسه گذشته گفت: موضوع بحث ما گزارش مضامین عالی و رفیع دعای 39 صحیفه سجادیه بود. در بخش پایانی این دعای نورانی، کاملا با عنوان دعا که همان طلب عفو و درخواست رحمت است هماهنگ شده است. نکته قابل توجه این بود که در هنگامی که ما مبتلا می‌شویم به حق‌الناس چه اتفاقی برای ما رخ می‌دهد؛ در دعای 38 و ابتدای دعای 39 به نسبت بین حق‌الله، حق‌الناس و حق‌النفس اشاره شد و ما جداگانه راجع به هر یک از این موارد صحبت کردیم. اما در نسبت بین اینها فرصتی برای صحبت نشد. در اینجا و فقط در حد طرح یک مسئله به آن می‌پردازیم.

وی افزود: مسئله این است که این حقوقی که مطرح شده همه ذیل حق‌الله است. حق‌الناس و حق‌النفس ذیل حق‌الله تعریف می‌شود، بنابراین هر حق‌النفسی حق‌الله هم هست و هر حق‌الناسی هم حق‌الله می‌باشد. اما مطلب بعدی این است که بین این دو حق‌الناس و حق‌النفس هم ارتباط پیچیده و ظریفی وجود دارد. هر ظلم به ناس ظلم به نفس هم تلقی می‌شود. در واقع با اعمال ظلم انسان نفس خودت را در گرو شخص یا اشخاص قرار می‌دهد که این ظلم بر آنها روا داشته شده است.

رییس ستاد رسیدگی به امور مساجد ادامه داد: خداوند امکان برقراری با تمام عوامل شهود و غیب را در انسان به وجود آورده است. تو را خلق کرده و از آینه وجود تو عالم را به تو نشان داده است. غیر از نفس درونی هر انسان خط ارتباطی دیگر برای او وجود ندارد. این همان جام جهان بین یا جام جهان نما است. اگر به نفس خود برسی به همه عالم خواهی رسید. انسان قدرت تحلیل دارد؛ از طریق دیده‌ها و شنیده‌ها به قسمت فواد، یعنی تفکر می‌رسد. تفکر که فعال شد آنگاه انسان شروع به تشبیح کردن می‌کند. در این هنگام است که انسان قدرت رسیدن به فرا زمان هم پیدا می‌کند. انسان با ظلم به نفس خود این امکان را که خداوند برای او فراهم کرده است را از بین می‌برد. این ستم، ستم بسیار بزرگی است که انسان با ظلم به خود مرتکب می‌شود.

وی در ادامه سخنانش افزود: در قرآن کریم بعضی وقت‌ها که سخن از گناه آمده است، خداوند برای راحتی فهم انسان گناه را به باری تشبیه کرده که بر دوش انسان قرار گرفته و او قدرت حمل آن بار را ندارد. انسان مسافری است که باید راه سختی را با این بار طی کند، راهی که دارای گردنه‌های مرتفع و صعب‌العبور است و انسان ناچار است از این مسیر برای رسیدن به مقصدش عبور کند و این بار اجازه عبور نمی‌دهد و باعث کندی و یا عدم حرکت می‌شود. مشکل ما مشکل غفلت است نمی فهمیم چه باری را در طول زندگی بر دوش خود می‌گذاریم و از چه مسیرهایی باید عبور کنیم.

وی بیان کرد: در این زمان است که از دیگران می‌خواهی به تو کمک کنند ولی کسی به تو کمک نخواهد کرد، حتی عزیزانت دراین راه  تو را تنها خواهند گذاشت زیرا که هر کس در آن موقع گرفتار بار خودش است. امام در ادامه این دعا می فرماید "خداوندا تا دیر نشده و من از دنیا نرفته‌ام این بار را با عفو خودت از دوش من بردار".

این پژوهش‌گر حوزه دین در بخش پایانی جلسه گفت: در زمان‌هایی که هیچ کس توان کمک کردن به تو برای کم کردن و یا برداشتن این بارسنگین گناه را ندارد، تنها ائمه و معصومین(ع) هستند که می توانند با شفاعت تو پیش خداوند بار سنگین گناهانت را سبک کنند. حضرت محمد(ص) در هنگام نماز رو به یاران خود دو جمله می‌فرمودند: ابتدا از آنها می‌خواستند برخیزند و آتشی را که با گناهان خود روشن کرده‌اند را با خواندن نماز خاموش کنند و جمله دوم ایشان این بود که برخیزید و بارگناهی را که بر دوش خود گذاشته‌اید را سبک کنید. نماز باعث می‌شود آتش گناه ما و سنگینی آن از بین برود.  

سلسله جلسات شرح صحیفه سجادیه، دوشنبه هر هفته قبل از نماز مغرب و عشاء در مجموعه فرهنگی شهدای انقلاب اسلامی(سرچشمه) به آدرس میدان بهارستان نرسیده به چهارراه سرچشمه، انتهای خیابان صیرفی پور، برگزار می‌شود و شرکت در آن برای عموم علاقه‌مندان آزاد است.