عقیق: یکی از توصیه هایی که در قرآن کریم شده توصیه به أکل و خوردن است. اما این واژه در کنار دستورات دیگری ذکر شده تا مشخص شود اکل به تنهایی هدف نیست و باید اهداف والاتری را در نظر داشت. برای مثال کلمه امر "کُلُوا" (بخورید) در کنار "وَ اشْكُرُوا" (خدا را شكر كنيد)؛ یا "أَطْعِمُوا" (اطعام كنيد)؛ یا "لا تُسْرِفُوا" (اسراف نكنيد) آمده است. یعنی شکرگزاری، اطعام مساکین و اسراف نکردن در نزد خداوند ارزش هایی هستند که در کنار خوردن و آشامیدن نباید از آنها غافل شد.

اما در آیه ۵۱ سوره مومنون "کُلُوا" (بخورید) در کنار یک دستور مهم عبادی ذکر شده است. در این آیه می خوانیم:

«يَا أَيُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ.»

«ای پيامبران، از چيزهای پاکيزه و خوش بخوريد و کارهای شايسته کنيد که من به کارهايی که می کنيد آگاهم.»

برای اینکه بدانیم علت این همراهی بین خوردن و عمل صالح چیست توجه به نکات زیر ضروری است:

*** پيامبر اكرم (صلوات اللَّه عليه) ذيل اين آيه فرمودند: حضرت عيسى از دستمزد نخ‏ريسى مادرش مريم تغذيه مى‏كرد. (تفسير درّ المنثور)

همچنین در حديثی که تفسیر مراغی نقل شده آمده است: «إنَّ الله لا يقبل عبادةَ مَن فِى جوفِه لقمة مِن حَرام» كسى كه يك لقمه مال حرام خورده باشد، خداوند عبادت او را نمى‏ پذيرد.

 نکته بسیار مهم که از آیه و روایات فوق مشخص می شود اینکه بین زندگی مادی و تقوا و عمل صالح ارتباط مستقیم وجود دارد. لذا کسانی که سرپرستی گروه و عده ای را بر عهده دارند (از سرپرست یک خانواده گرفته تا سرپرست یک جامعه و دولت مردان) باید توجه داشته باشند که براى دعوت مردم به‏حقّ، اول به‏فكر زندگى مادّى آنان باشيم چرا که در آیه فوق «كُلُوا» در کنار «وَ اعْمَلُوا» آمده است.

 اسلام دین جامعی است که به همه جوانب زندگی بشر توجه ویژه دارد. اینگونه نیست که شرع بگوید نماز بخوان و درباره خوردن و خوابیدن و... بی تفاوت باشد. در اسلام همه امور زندگی باید هدفدار باشد، برای مثال غذا خوردن بايد هدفدار باشد، نه بر اساس هوس.

ضمن اینکه هدفدار بودن این امور به ظاهر جزئی، نقش مستقیم و به سزایی در هدف های بزرگ دارد. به عبارت دیگر توفيق عمل صالح، در سايه‏ اعمالی مانند تغذيه حلال و طيب است.