.1 فعل «لا یمسه» که به صورت معنای خبری است، به همان معنای خبری ترجمه و تفسیر کنیم؛ در این صورت، اشاره به مقام عصمت اهل‌ بیت(ع) خواهد داشت. البته این آیه، افراد دیگری همچون فرشتگان و کسانی که جان خود را از آلودگی گناهان پاک کرده‌اند را نیز شامل می‌شود که این پاکیزگان به باطن قرآن راه خواهند یافت[2].

2.«لا یمسه» به معنای انشایی باشد؛ یعنی به معنای نهی از مس، ترجمه و تفسیر شود. طبق این معنا، دست زدن بدون وضو به آیات قرآن، نهی شده است؛ یعنی فقط کسانی که از آلودگی‌های ظاهری و باطنی پاک هستند، می‌توانند آن‌را مسح کنند. این نظر هم مورد تأیید فقه شیعه و مذاهب مالکی، شافعی و ابوحنیفه است.[۳]

[۱]. واقعه، ۷۹٫

[۲]. طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن،

ج ۱۹، ص ۱۳۷، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.

[۳]. فاضل مقداد، جمال الدین، کنز العرفان فی فقه القرآن، تحقیق، قاضی، سید محمد،

ج۱، ص ۳۵، مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق