وی با بیان اینکه در دوران بارداری حضرت خدیجه(س) شرایط سختی را متحمل شده بود، افزود: کنایه‌های زنان قریش و فشارهایی که از سوی کفار به شخص پیامبر(ص) وارد می‌شد، سبب شده بود که حضرت خدیجه این دوران را با نگرانی سپری کند، اما نکته جالب اینجاست که حضرت زهرا(س) از رحم مادر به او تسلی می‌دهد و می‌فرمود:  «مادرم، غمگین و محزون مباش و نترس، همانا خداوند با پدرم است«.

حجت‌الاسلام کفیل با اشاره به اینکه پروردگار با نازل کردن سوره «کوثر» نعمت بزرگی را به حضرت رسول(ص) ارزانی داشته است، ابراز داشت: لقبی که خداوند در قرآن کریم به زهرای مرضیه می‌دهد، «کوثر» به معنای خیر کثیر است، در اینجا خداوند می‌خواهد که پیامبرش به بهترین وجه شکرگزاری وجود فاطمه(س) را با نماز انجام دهد، «فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ«.

وی با بیان اینکه بهترین تجلی رابطه مخلوق با خالق «نماز» است، ادامه داد: در سراسر زندگی حضرت زهرا(س) خدا حضور دارد و ایشان انسی عجیب با پروردگار عالم دارد، حتی هنگامی که از خانه پدر به منزل همسر می‌رود، باز دغدغه این را دارد که چگونه به عبادت بپردازد و وظایف زناشویی او را از عبادتش جدا نکند، در واقع حضرت فاطمه(س) بانویی است که با تمام وجود عمرش را به عبادت گذارنده است.

رئیس مرکز تخصصی نماز با اشاره به اینکه یک بانوی 18 ساله از شدت عبادت پاهایشان ورم کرده بود که نشان از اهتمام ویژه حضرت(س) به امر نماز دارد، اظهار داشت: امام زمان(عج) حضرت صدیقه طاهره(س) را به عنوان الگوی حسنه خود معرفی می‌کنند و می‌فرمایند: ‌«وَفی اِبنَةِ رَسولِ الله لِی اُسوَةٌ حَسَنَةٌ»، زیرا ام‌ابیها(س) تمام وجودش را قربانی راه‌ ولایت کرد، این گونه است که امام حسن عسکری(ع) می‌فرماید: «نحن حجج اللّه على خلقه و جدّتنا فاطمة حجّة علینا»، ما حجت‌های خدا بر مخلوقین هستیم و جد ما حضرت فاطمه(س) حجت بر ماست.

وی با تأکید بر الگوی‌گیری از حضرت زهرا(س) شرط اصلی و لازم تحقق جامعه مهدوی است، افزود: روشنی عالم هستی به نور زهرای مرضیه(س) است، همان گونه که خورشید تمام نورش را برای همه مردم جهان می‌تابند، نور حضرت(س) اختصاص به مسلمانان ندارد و همه را در بر می‌گیرد، هر چقدر ما به وجود نورانی حضرت فاطمه(س) نزدیک شویم، می‌توانیم راه سعادت و کمال را طی کنیم.

حجت‌الاسلام کفیل با بیان اینکه بهترین هدیه ما به حضرت فاطمه(س) استفاده از نور وجودی ایشان است، ابراز داشت: حضرت زهرا(س) این همه زحمت کشیدند تا نمره انسانیت بشر را بالا ببرند، یعنی تنها به فکر این نبودند که خودشان مدارج عالیه انسانی را طی کنند، بلکه دیگران را با خود همراه سازند.