و سپس گفت: خداوندا اين چند نفر كه اكنون در زير عبا
اجتماع كرده اند خاندان من هستند، اينك كثافت و پليدى را از اينان دفع كن، و آنها
را پاك و پاكيزه قرار ده،
ام سلمه عرض كرد: يا رسول اللَّه من از اهل بيت شما هستم؟،
فرمود: تو بر طريق خير هستى- ولى از اينان شمرده نمي شوى.
مقصود
از «اراده» در اين آية شريفه يا اراده صرف است كه هنوز به مقام فعليت نرسيده و يا
اينكه با صرف اراده فعليت هم با او همراه بوده است، موضوع اول كه به مرحله فعل
نرسيده باشد باطل است، زيرا كه در اين صورت اختصاص دادن اين موضوع را به اهل بيت
رجحانى نخواهد بود زيرا همه مكلفين در اين موضوع شركت دارند،و مطلب ديگر اينكه صرف
اراده قابل مدح و ستايش نيست مسلمين اجماع كرده اند كه اين آيه تفضيل اهل بيت
عليهم السّلام است بر ساير مردم و وجه امتيازيست كه خاندان پيغمبر با بقيه مسلمين
دارند، پس در اين صورت مطلب دوم كه اراده با فعل توام است ثابت مي گردد هنگامى كه
اين مطلب ثابت شود عصمت كسانى كه مقصود آيه شريفه هستند روشن مي گردد. و در اين
صورت هيچ يك از قبايح از آنان نبايد سر بزند، زيرا كه آيه شريفه عصمت اين اشخاص را
مي رساند .