حضرت رسول(س) به فاطمه(ع) فرمود: «اى فاطمه خداوند براى تو اسمى از اسامى خود را مشتق کرد، و او «فاطر» است و تو «فاطمه» هستى«.
همچنین پیامبر بزرگوار اسلام فرمود: «از آن جهت دخترم، «فاطمه» نامیده شد که خداوند دوستداران او را از آتش به دور نگه داشته است».امام على(ع) فرمود : «از آن جهت «فاطمه»، «فاطمه» نامیده شد که خداوند دوستداران او را از آتش جهنم به دور نگه داشته است.«
همچنین على بن ابراهیم، از یقطینى، از محمد بن زیاد؛ مولاى بنى هاشم روایت کرده که گفته: یکى از مشایخ مورد اطمینان و موثق ما به نام نجیبه بن اسحاق فزارى، از عبدا... بن حسن بن حسن روایت کرده که حضرت ابوالحسن(ع) فرمود: «چرا فاطمه، فاطمه نامیده شده است؟» عرض کردم: «برای اینکه تفاوتى باشد بین نام او و دیگر اسامى». حضرت فرمود: «از آن جهت به این اسم نامیده شده که خداوند تبارک و تعالى پیش از آفرینش موجودات به آنها علم داشت و مى دانست که حضرت رسول(ص) در بین قبایل مختلف ازدواج خواهد کرد و آنان در وراثت این مقام طمع خواهند کرد، بنابراین بعد از آنکه فاطمه متولد شد، او را به خاطر فرزندانى که از او متولد مى‌شوند، فاطمه نامید و این منصب را در بین آنان قرار داد و با این برنامه آنان را از آن چه که در آن طمع کرده بودند، محروم ساخت و بدین جهت فاطمه را فاطمه نامید که طمع آنان را از وراثت در این امر قطع کند». و نیز حضرت صادق(ع) در ذیل آیه شریفه: «انا انزلناه فى لیله القدر» فرمودند: «مقصود از «لیله «فاطمه و مقصود از «قدر» خداوند است و هر کس «فاطمه» را بدان گونه که سزاوار و شایان معرفت است، بشناسد «لیله القدر» را درک کرده است و از آن جهت «فاطمه» فاطمه نامیده شده که مردم از شناخت او بریده و دور نگه داشته شده‌اند و فاطمه از بدی بریده و از پلیدی به دور بود.«