عقیق: منشاء و انگیزه گناهان در انسان سه قوه است: قوه شهویّه، قوه غضبیّه و قوه وهمیّه و اگر بخواهیم جامعه را از لوث گناه پاک سازیم، و یا وجود خویش را از آلودگی گناه حفظ کنیم، راهی جز کنترل و تعدیل غرایز و تمایلات نفسانی نداریم.

نیروی غضب برای دفاع و شهوت برای بقای نسل لازم است، ولی اگر این دو غریزه بر اثر افسار گسیختگی طغیان کنند، موجب بروز جنایات ویرانگر و انحرافات جنسی و بی عفتی خواهند شد.

از جمله دستورالعمل‌هایی که اسلام برای ترک گناه به ما یادآور شده عبارتند از: اولین راه ترک گناه، کنترل چشم است در این خصوص امام صادق(ع) فرمود: نظر دوختن تیری مسموم از تیرهای ابلیس است و چه بسا نگاهی که حسرت درازمدتی را (در دل) به ارث بگذارد و تا حد امکان انسان باید از حضور در مجالس مختلط یا برخورد با نامحرم پرهیز کند.

دومین راه حل کنترل گوش و سومین راه حل ترک هم نشینی با دوستان ناباب است و در این باره امام سجاد(ع)، همراهی و سخن گفتن و رفیق بودن با پنج کس را نهی فرموده: کذاب، گناهکار، بخیل، احمق و کسی که قطع رحم کرده است.

برای اینکه ما بخواهیم گناه را ترک کنیم نباید هیچ گناهی را کوچک بشماریم و بدانید که همواره در محضر خدای بزرگ هستید، او بر سراسر وجود ما اشراف دارد و از ظاهر و باطنمان آگاه است از خداوند با دعا و نیایش استعانت و استمداد بجوییم، خداوند خود فرمودند: اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود هیچ کدام به فضیلت و تزکیه روی نمی‌آوردید.

سفینة البحار، شیخ عباسی قمی، ماده نظر

سوره نور، آیه 21

گناه شناسی/ محسن قرائتی