عقیق: آنچه در این زمینه از زندگی نورانی حضرت زهرا (س) به ما رسیده، نشان می‌دهد که آن بانوی بی‌همتا، در شرایط خاص زندگی مشترک نیز با همسر خود همراهی می‌کرده است؛ چنان که در شرح زندگی‌اش آمده است: «روزی امام علی (ع) به همسر بزرگوار خود فرمود: فاطمه جان آیا غذا داری تا رفع گرسنگی کنم؟ آن بانوی بزرگوار پاسخ داد: خیر. سوگند به خدایی که پدرم را به نبوت و شما را به امامت برگزید، دو روز است که در خانه غذای کافی نداریم. امام علی (ع) با تأسف فرمود: فاطمه جان، چرا به من خبر ندادی تا غذا تهیه کنم؟ فاطمه (س) فرمود: ای اباالحسن، من از پروردگار خود حیا می‌کنم که چیزی از تو درخواست کنم که فراهم کردن آن در توانت نیست».

شناخت دقیق روحیات همسر

یکی از عوامل بسیار مهم و اساسی در تحکیم بنیان خانواده، برخورد شایسته با همسر است. فراست و کاردانی در اداره منزل و رفتار با همسر، می‌تواند راز موفقیت در همسرداری باشد. حضرت فاطمه زهرا (س) به ظرافت‌های روحی حضرت علی (ع) آگاه بود و به آن‌ها توجه می‌کرد و در شرایطی که کسی همسر بزرگوارش را درک نمی‌کرد و به حقیقت رفتار و کردار او پی نمی‌برد، یار و همدم ایشان بود.

برای نمونه، شبی یکی از یاران امام علی (ع)، در تاریکی نخلستان، شاهد حالات عرفانی و راز و نیاز شگفت‌انگیز آن حضرت با معبود خویش بود. ناگهان دید که حضرت، مانند چوب خشکی به زمین افتاد. پس گمان کرد ایشان از دنیا رفته است، هراسان آنچه را دیده بود، به حضرت زهرا (س) خبر داد. آن بانوی گرامی با شناختی که از روحیات ایشان داشت فرمود: این حالتی است که به دلیل ترس از پروردگار برای وی پدید آمده است.

محترمانه صداکردن

یکی از اسرار کامیابی در زندگی مشترک، دقیق بودن در مسائل جزئی و ظریف است، از جمله صدا کردن همسر که جزو امور روزانه زندگی خانوادگی است و در صورتی که احترام آمیز باشد، پژواکی از محبت و صمیمیت ایجاد خواهد کرد. حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در رعایت این نکته نیز الگو بوده‌اند. نقل است حضرت زهرا (س) نام همسر خود را با احترام بر زبان می‌آورد. گاهی وی را با کنیه «اباالحسن» می‌خواند و گاهی با لقب «امیرالمۆمنین».

منبع:تبیان

 211008