عقیق: هجرت كبري بدون مشقّت نمي‌شود، لذا ما در روايات داريم كه پيراستگي منشأ آراستگي مي‌شود.

و پيراستگي‌ها هم متوقّف است بر رنج‌ها و مشقّت‌ها و رياضت‌ها؛يعني متوقّف بر قطع تعلّقات است.

روايتي است ازعلي(علیه السلام) که حضرت فرمود: القَلْبُ المُحِبُّ للهِ يُحِبُّ كَثِيراً النُّصُبَ لله؛ آن دلي كه حبّ به خدا در آن بود، مشقّت و زحمت در راه خدا را خيلي دوست مي‌دارد.

ابتلائات و رياضت‌ها در اوّل كار، براي سالك خيلي فشار دارد؛ ولي وقتي وارد سير اِلی‏الله شد و از منزلي به منزل دیگر هجرت كرد، به جايي مي‌رسد كه اصلاً اين زحمت‌ها و مشقّت‌ها را دوست مي‌دارد.

آنهايي كه مهاجر اِلي‏ اللّه هستند، در اين سفر مشتاق مشقّتند؛ و هر چه حبّ به خدا بالا برود، نه تنها در این راه از مشقّت‌ها رنج نمي‌كشند، بلكه این سختی‌ها را دوست هم مي‌دارند.

به تعبير علي(علیه السلام) يُحِبُّ كَثِيراً؛ یعنی هر چه این ابتلائات بيشتر باشد، بهتر است. چون اين پشتوانه وقتی شدّت پيدا مي‌كند و حبّ شديد مي‌آید، بر سرعت سير مهاجر مي‌افزايد.

پی نوشت:
از مباحث مرحوم حضرت آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره)

 منبع:جام

211008