عقیق:با توجه به در پیش بودن مسافرت های فروردین ماه ، در ادامه احادیثی مرتبط با مسافرت تقدیم کاربران گرامی می گردد:

۱٫ قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : أمّا مُروةُ السَّفَرِ، فَبَذْلُ الزّادِ وَ قِلَّةُ الخِلافِ عَلی مَنْ صَحِبَکَ وَ کِثْرَةُ ذِکْرِ اللهِ ـ عَزَّوَجَلَّ ـ فی کُلِّ مَصْعَدٍ وَ مَهْبَطٍ وَ قیامٍ وَ قُعُودٍ.
«بحارالانوار، ج ۷۶، ص ۲۶۶».

حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: … امّا مردانگی در سفر، عبارت است از: بخشش مال، کمی اختلاف (سازگاری) با همسفران، و زیادی ذکر خدای عزّوجلّ در هر پستی و بلندی و نشست و برخاستی (در هر یک از منازل سفر).

۲٫ قالَ رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : حَقٌّ عَلَی الْمُسْلِمِ إذا أراد سَفَراً أنْ یُعْلِمَ إخْوانَهُ وَ حَقٌّ عَلی إخْوانِهِ إذا قَدِم أنْ یَأتُوه.

«وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۲۹».

پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شایسته است مسلمان، هنگام مسافرت برادرانش را مطلع گرداند و برادرانش نیز هنگام بازگشت، به استقبال او بروند.

۳٫ قال الامام علی ـ علیه السّلام ـ : لایَخْرُجْ فی سَفَرٍ یُخافَ فیهِ عَلی دینِهِ وَ صَلاتِهِ.

«بحارالانوار، ج ۱۰، ص ۱۰۸».

علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: به سفری که در آن بیم خطر بر دین و نماز هست، نروید.

۴٫ قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إفْتَتِحْ سَفَرَکَ بِالصَّدَقَةِ، وَ اقْرَأ آیَةَ الْکُرْسی اِذا بَدا لَکَ.

«فروع کافی، ج ۴، ص ۲۸۳».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفرت را با صدقه آغاز کن و هر گاه برایت مشکلی پیش آمد، آیةالکرسی را بخوان.

۵٫ کانَ اَبُوعَبْدِاللهِ ـ علیه السّلام ـ اِذا اَرادَ سَفَراً، قالَ: اَللّهُمَّ خَلَّ سَبیلَنا، وَ اَحْسَنْ تَسْییرَنا، وَ اَعْظِمْ عافِیَتَنا.

«من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۷۱».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ وقتی اراده سفر می کرد، می فرمود: خدایا راه را بر ما بگشا، و سفر ما را نیکو قرار بده، و سلامت و عافیت ما را زیاد گردان.

۶٫ قالَ الامام الرِّضا ـ علیه السّلام ـ : إذا خَرَجْتَ مِنْ مَنْزلِکَ فی سَفَرٍ اَوْ حَضَرٍ، فَقُلْ: بِسْمِ اللهِ، آمَنْتُ بِاللهِ، تَوَکَّلْتُ عَلَی اللهِ، ما شاءَ اللهُ، لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلا بِاللهِ.

«اصول کافی، ج ۲، ص ۵۴۳».

امام رضا ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه برای سفر یا غیر آن از منزل خارج شدی، بگو: به نام خدا، ایمان آوردم به خدا، توکّل کردم به او، هر چه خدا بخواهد، همان می شود، و هیچ قدرت و نیرویی غیر از خدا نیست.

۷٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : مِنَ السُّنَّةِ إذا خَرَجَ الْقَوْمُ فی سَفَرٍ أنْ یُخْرِجُوا نَفَقَتَهُمْ، فَإنَّ ذلِکَ اَطْیَبُ لاَنْفُسِهِمْ، وَ اَحْسَنُ لأخْلاقِهِمْ.

«من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۸۷».

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: از کارهای نیک این است که وقتی گروهی به مسافرت می روند، خرج سفرشان را با خود بردارند که این کار موجب آرامش خاطر و خوش اخلاقی آنان خواهد بود.

۸٫ کان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ یُسافِرُ یَوْمَ الْخَمیسِ وَ قالَ: یَوْمُ الْخَمیسِ یَوْمٌ یُحِبُّهُ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ مَلائِکَتُهُ.

«بحارالانوار، ج ۷۶، ص ۲۲۶».

پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ در روز پنج شنبه مسافرت می کرد و می فرمود: پنجشنبه روزی است که خدا و رسولش و ملائکه آن را دوست دارند.

۹٫ قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : یَکْرَهُ السَّفَرُ وَ السَّعْیُ فِی الْحَوائِجِ یَوْمَ الْجُمُعَةِ بُکْرَةً مِنْ أجْلِ الصَّلاةِ فأمّا بَعْدَ الصَّلاةِ فَجائِزٌ یُتَبَرَّکُ بِهِ.

«بحارالانوار، ج ۷۶، ص ۲۲۴».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: سفر و تلاش برای برآوردن حاجات خود در صبح جمعه، به خاطر نماز جمعه مکروه است، امّا بعد از نماز جمعه جائز و پر برکت می باشد.

۱۰٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : عَلَیْکُمْ بِالسَّیْرِ فِی اللَّیْلِ فَإنَّ الأرْضَ تُطْوسُ باللَّیْلِ.

«روضه کافی، ج ۸، ص ۳۱۴».

پیامبر خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: شبانه سفر کنید که زمین به وسیله شب پوشیده می شود.

۱۱٫ کانَ أبُوجَعْفَرٍ ـ علیه السّلام ـ إذا أراد سَفَراً جَمَعَ عَیالَهُ فی بَیْتٍ ثُمَّ قالَ: اَللّهُمَّ إنّی اَسْتَوْدِعُکَ دینی وَ نَفْسی وَ مالی وَ أهْلی وَ وَلَدی وَ جیرانی.

«وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۲۷۶».

امام باقر ـ علیه السّلام ـ زمانی که می خواست مسافرت کند، عیال و فرزندانش را در خانه ای جمع کرده، دعا می نمود و می فرمود: خدایا دین، نفس، مال، اهل، فرزندان و همسایگان خودم را به تو می سپارم.

۱۲٫ کان رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ إذا وَدَّعَ الْمُؤْمِنَ، قالَ: رَحِمَکُمُ اللهُ وَ زَوَّدَکُمُ التَّقْوی وَ وَجَّهَکُمْ إلی کُلِّ خَیْرٍ.

«من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۷۶».

پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ وقتی مؤمنی را وداع می کرد، می فرمود: خدا تو را رحمت کند و به تقوایت بیافزاید و تو را به هر خیری برساند.

۱۳٫ لَمّا شَیَّعَ أمیرالمؤمنین أباذَرٍ، شَیَّعَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ عَقیلُ بْنُ أبی طالِبٍ وَ عَبْدُالله بْنُ جَعْفَرٍ وَ عَمّارُ بْنُ یاسِرٍ، قال امیرالمؤمنین: وَدِّعُوا أخاکُمْ فَإنَّهُ لابُدَّ لِلشّاخِصِ أنْ یُمْضِیَ وَ لِلْمُشَیِّعِ أنْ یَرْجِعَ.

«من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۷۵».

زمانی که علی ـ علیه السّلام ـ ابوذر را (در ماجرای تبعید او به ربذه) بدرقه می کرد، امام حسن ـ علیه السلام ـ و امام حسین ـ علیه السّلام ـ و عقیل و عبدالله بن جعفر و عمار بن یاسر نیز او را بدرقه کردند، حضرت علی ـ علیه السّلام ـ فرمود: برادرتان را وداع کنید که مسافر، باید برود و بدرقه کننده برگردد.

۱۴٫ فی وصیة رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ لعلی ـ علیه السّلام ـ : یا عَلیُّ لا تَخْرُجْ فی سَفَرٍ وحْدَکَ.

«روضه کافی، ج ۸، ص ۳۰۳».

در وصیت حضرت پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ به علی ـ علیه السّلام ـ آمده است: یا علی تنها مسافرت نکن.

۱۵٫ قالَ الامام الباقر ـ علیه السّلام ـ : اِذا اَرَدْتَ سَفَراً فَاشْتَرْ سَلامَتَکَ مِنْ رَبِّکَ بِما طابَتْ بِهِ نَفْسُکَ.

«مکارم الاخلاق، ص ۲۵۷».

امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: هر گاه عزم سفر کردی، سلامت خود را با دادن صدقه ای که دلت به آن خشنود است از خداوند بخواه.

۱۶٫ کانَ أبُوعَبْدالله ـ علیه السّلام ـ إذا وَضَعَ رِجْلَهُ فِی الرِّکابِ یَقُولُ: سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنّا لَهُ مُقْرِنینَ وَ یُسَبِّحُ اللهَ سَبْعاً وَ یَحْمِدُ اللهَ سَبْعاً وَ یُهَلِّلُ اللهَ سَبْعاً.

«من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۷۲».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ زمانی که سوار مرکب می شد این آیه را می خواند: (سبحان الذی …) پاک و منزه است خدایی که این مرکب را برای ما رام کرد در حالی که ما قادر به آن نبودیم، سپس هفت سبحان الله، هفت الحمدلله و هفت لا اله الا الله می گفت.

۱۷٫ قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إنَّ أبی کانَ یَقُولُ: مِنْ قُوَّةِ الْمُسافِرِ حِفْظُ نَفَقَتِهِ.

«فروع کافی، ج ۴، ص ۳۶۳».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: پدرم (امام باقر (ع)) می فرمود: نگهداری و حفظ آذوقه (در طول سفر) موجب قدرت و توانایی مسافر می شود.

۱۸٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا کانَ ثَلاثةٌ فی سَفَرٍ فَلْیُؤمِّرُوا اَحَدَهُمْ.

«میزان الحکمه، ج ۴، ص ۴۷۱».

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه سه نفر همسفر باشند، باید یکی را از میانشان سرپرست خود نمایند.

۱۹٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : سَیِّدُ الْقَوْمِ خادِمُهُمْ فِی السَّفَرِ.

«مکارم اخلاق، ص ۲۶۵».

رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: بزرگ قوم، خادم آنها در سفر است.

۲۰٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : مَنْ أعانَ مُؤْمِناً مُسافِراً، نَفَّسَ اللهُ عَنْهُ ثَلاثاً وَ سَبْعینَ کُرْبَةً.

«من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۹۳».

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هر کس مسافر مؤمنی را کمک کند، خداوند از او هفتاد و سه گرفتاری رادفع می کند.

۲۱٫ قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : اَلتَّواصُلُ بَیْنَ الإخْوانِ فِی الْحَضَرِ التَّزاوُرُ وَ فِی السَّفَرِ التَّکاتُبُ.

«وسائل الشیعه، ج ۸،ص ۴۹۴».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: ارتباط با برادران در حضر (وطن) به وسیله دید و بازدید انجام می گیرد و در مسافرت با نامه.

۲۲٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : … إذا قَضی اَحَدُکُمْ سَفَرَهُ فَلْیَسْرَع الإیابَ إلی أهْلِهِ.

«من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۳۰۰».

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: … زمانی که یکی از شما سفرش را تمام کرد زود به نزد اهلش برگردد.

۲۳٫ قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : کانَ أصْحابُ رَسُولِ اللهِ یُصافِحُ بَعْضَهُمْ بَعْضاً، فَإذا قَدِمَ الْواحِدُ مِنْهُمْ فی سَفَرِهِ فَلَقِیَ أخاهُ عانَقَهُ.

«مکارم اخلاق، ص ۲۷۶».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: اصحاب پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ (موقع بازگشت از حبشه) با هم مصافحه کردند (دست دادند) و هر گاه یکی از آنها از سفر باز می گشت و برادرش را ملاقات می کرد با او معانقه (دست در گردن انداختن و دیده بوسی) می کرد.

۲۴٫ قالَ الامام الصادق ـ علیه السّلام ـ : إذا قَدِمَ الرَّجُلُ مِنَ السَّفَرِ وَ دَخَلَ مَنْزِلَهُ یَنْبَغی أنْ لایَشْتَغِلَ بِشَیْءٍ حَتّی یَصُبَّ عَلی نَفْسِهِ الْماءَ وَ یُصَلّی رَکْعَتَیْنِ وَ یَسْجُدَ وَ یَشْکُرَ اللهَ مِائَةَ مَرَّةٍ.

«مکارم اخلاق، ص ۲۷۶».

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: وقتی کسی از مسافرت برگشت و داخل خانه اش شد، سزاوار است قبل از هر چیز حمام کرده و دو رکعت نماز (مستحبی) گزارد و سجده کند و صد مرتبه خدا را شکر نماید.

۲۵٫ قالَ رَسُولُ اللهِ ـ صلّی الله علیه و آله ـ : إذا خَرَجَ اَحَدُکُمْ إلی سَفَرٍ ثُمَّ قَدِمَ عَلی أهْلِهِ فَلْیُهْدِهِمْ.

«بحارالانوار، ج ۷۶، ص ۲۸۳».

رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرمود: هرگاه کسی از شما به سفر برود و سپس به خانه اش باز گردد، برای اهل خانه هدیه ای بیاورد.

منبع:راه و بیراهه

211008