25 مهر 1400 11 (ربیع الاول 1443 - 16 : 23
کد خبر : ۲۴۶۷۰
تاریخ انتشار : ۱۳ فروردين ۱۳۹۳ - ۱۸:۳۹
سروده‌هایی تقدیم به ام‌ابیها
ائمه اطهار حضرت زهرا(س) را اسوه و الگوی خود می‌دانستند و این سخن حضرت امام عصر(عج) معروف است که حضرت زهرا(س) را اسوه خود خوانده و امام حسین در روز عاشورا افتخار می‌کرد که مادری چون فاطمه زهرا دارد.

عقیق: در زمانه‌ای که متأسفانه خواسته یا ناخواسته سبک زندگی ما از معیارهای دینی و بومی فاصله گرفته و به سمت سبک زندگی غربی متمایل شده است، الگوبرداری از سبک زندگی معصومین(ع) در زمینه‌های مختلف می‌تواند چون چراغی فروزان موجبات هدایت و سعادت شیعیان ایشان را فراهم کند. حضرت زهرا(س) کامل‌ترین بانوی عالم است و در کلام پیامبر(ص) و ائمه اطهار جایگاه خاصی دارد. ائمه اطهار حضرت زهرا(س) را اسوه و الگوی خود می‌دانستند و این سخن حضرت امام عصر(عج) معروف است که حضرت زهرا(س) را اسوه خود خوانده یا این‌که امام حسین(ع) در روز عاشورا افتخار می‌کرد که مادری چون فاطمه زهرا(س) و مادر بزرگی چون حضرت خدیجه کبری(س) دارد.

شاعران بسیاری برای عرض ارادت به ساحت مقدس حضرت زهرا سروده‌های بسیاری را به ایشان تقدیم کرده‌اند، به همین مناسبت چند سروده از «علی‌ اکبر لطیفیان» تقدیم محبان اهل بیت(ع) می‌شود:

زهرا اگر نبود خدا مظهری نداشت

توحید انعکاس نمایان تری نداشت

جز در مقام عالی زهرا فنا شدن

مُلک وجود فلسفه‌ی دیگری نداشت

 

زهرا اگر در اول خلقت ظهور داشت

شاید خدا نیاز به پیغمبری نداشت

فرموده‌اند در برکات وجود او

زهرا اگر نبود علی همسری نداشت

 

محشر بذون مهریه‌ی همسر علی

سوگند می خوریم شفاعت گری نداشت

حتی بهشت با همه‌ی نهرهای خود

چنگی به دل نمی زند اگر کوثری نداشت

 

دیروز اگر به فاطمه سیلی نمی زدند

دنیا ادامه داشت، دیگر محشری نداشت

***

بر بانوی مطهرمان گریه می‌کنیم

بر آن همیشه بهترمان گریه می‌کنیم

با این دو زمزمی که خداوند داده است

بر آیه های کوثرمان گریه می‌کنیم

 

بر روی بال‌های سپید ملائکه

بر آن کبود پیکرمان گریه می‌کنیم

کنجی نشته‌ایم و کنار پیمبران

بر دختر پیمبرمان گریه می‌کنیم

 

بر لاله‌های بستر او خیره می‌شویم

بر آنچه آمده سرمان گریه می‌کنیم

دیر آمدیم و حادثه او را ز ما گرفت

حالا کنار باورمان گریه می‌کنیم

 

قبل از حساب، صبح قیامت که می شود

اول برای مادرمان گریه می کنیم

***

با سینه شکسته علی را صدا مکن

اینگونه پیش من کفنت را سوا مکن

هفتاد و پنج روز، ز من رو گرفته ای

امروز را بیا و از این کارها مکن

 

من رو زدم تو خنده به تابوت می‌کنی؟!

اینگونه با دلی که شکسته است تا مکن

پیراهن اضافه نداری عوض کنی

پس بر لباس خونی خود اعتنا مکن

 

از این طرف به آن طرف خانه پیش من

پیراهن حسین مرا جا به جا مکن

من بیشتر به فکر توام درد می‌کشی

پس زودتر برو، برو فکر مرا مکن

 

هر قدر هم که باز بگویم نرو بمان

بی فایده است پس برو و پا به پا مکن

اصلا بیا بدون خداحافظی برو

حتّی برای ماندن من هم دعا مکن

***

وقتش شده نگاه به دور و برت کنی

فکری برای این همه خاکسترت کنی

عذر مرا ببخش، دوایی نداشتم

تا مرهم کبودی چشم ترت کنی

امشب خودم برای تو نان می پزم ولی

با شرط اینکه نذر تب پیکرت کنی

مجبور نیستی، که برای دل علی

یک گوشه‌ای بنشینی و چادر سرت کنی

من قبله و تو در شرف روبه قبله ای

پس واجب است روی به این همسرت کنی

زحمت مکش خودم به حسین آب می‌دهم

تو بهتر است، فکری برای پرت کنی

ای کاش از بقیه پیراهن حسین

معجر ببافی و کفن دخترت کنی

من، زینب، حسن، همه ناراحت توایم

وقتش شده نگاه به دورو برت کنی

 


منبع:تسنیم

211008

گزارش خطا

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
نظر: