عقیق: اسفند ۱۳۹۲، مصادف است با سی امین سالگرد شهادت فرمانده دلاور لشگر۲۷ محمد رسول الله(ص)، حاج محمد ابراهیم همت. به همین مناسبت، جهان نیوز، ده خاطره و مطلب برگزیده درباره آن شهید را منتشر خواهد کرد. شادی روح بلندش صلوات

روز دهم عمليات خيبر، به دستور فرماندهي قرارگاه فتح، عمليات در محور طلائيه و كوشك متوقف شد و نيروهاي لشكر براي بازسازي عازم دوكوهه شدند. همت هم همچنان مشغول رتق و فتق امور بود و در منطقهي عملياتي ماند.
بعدازظهر روز چهاردهم اسفند بود كه او جزيره را ترك كرد و وارد پادگان دوكوهه شد. اكبر زجاجي به پيشوازش رفت و گفت: «حاجي، به دادمون برس. نيروها خسته شدن و بريدن. از طرفي چون مأموريتشون تموم شده، ميخوان برگردن شهرهاشون.» حاج همت با شنيدن اين خبر كمي به هم ريخت. اگر نيروها به شهرهاي شان بازميگشتند، عملاً لشكر هيچ عقبه اي نداشت.
او نيروها را در ميدان صبحگاه دوكوهه جمع كرد و در فاصله بين نماز مغرب و عشاء سخنراني آتشيني كرد. او گفت: «…ما هرچه داريم از شهدا داريم و انقلاب خونبار ما حاصل خون اين عزيزان است. در هيچ كجاي تاريخ و مقررات جنگ و تاكتيك جنگ، هيچ كس يا گروهي نتوانسته بگويد اين عمليات پيروز است يا نه. حتي پيامبر هم در جنگ نگفته است كه پيروز است يا نه. تنها چيزي كه مهمه حركت در راه خداست. خداوند شكست ميدهد، پيروزي هم ميدهد، ما بايد به او اتكاء داشته باشيم. اعضاي بدن ما ضعيف است. عمليات به دست ديگري است، دست ما نيست كه سخت باشد يا آسان. ديدگاه هاي ما مادي است، اما زيربناي جنگمان معنويت است. ما اين جنگ را با خون خود پيش ميبريم…»
بعد از اين سخنراني، كه در حقيقت آخرين سخنراني حاج همت قبل از شهادتش بود، تمامي كساني كه قصد بازگشت داشتند، با چشماني نمناك و عظمي راسخ، آمادگي خود را براي حضور در صحنه نبرد به فرماندهان خويش اعلام كردند.