عقیق: گاهي گفتن كلمه"دوست دارم" شعله محبت را فروزان مي كند و به زندگي ها روح و نشاط مي بخشد. ابراز عشق و علاقه در محيط خانواده، ميان دو همسر، يا ميان پدر و مادر نسبت به فرزندانشان خانه را به بهشت تبديل مي كند. چه دوزخ هاي سوزاني كه معلول كمبود محبت و عاطفه فرزندان از جانب والدين است و حسرت شنيدن "عزيزم، دلبندم تو را دوست دارم و..."سالها بر دل فرزندان مي ماند و گرفتار عقده كمبود محبت مي شوند.

ابراز علاقه علاوه بر محيط اجتماعي و روابط انساني مسلمانان با يكديگر در محيط خانه و ميان افراد خانواده هم مطرح است. صفاي زندگي به حاكميت عشق و علاقه بر محيط زندگي و معاشرت است و اگر دوستي و علاقه نباشد زندگي جهنمي است سوزان و محيطي است سرد و بي روح. پيامبر اكرم(ص) فرمود؛ اينكه مردي به همسر خود بگويد "تو را دوست دارم"هر گز از دل همسر بيرون نمي رود!

البته شگفت آور است كه برخی چقدر بخیل هستند و از گفتن واژه هاي محبت آور نسبت به همسر و فرزندان و دوستان و بستگان خويش، مضايقه دارند و از عواقب و پيامدهاي نيكو و آثار سازنده آن غافل هستند. البته ابراز دوستي و محبت تنها به گفتن و لفظ نيست. گاهي احترام كردن، بوسيدن، نوازش كردن، هديه و سوغات خريدن و اين گونه حركات، نشانه عشق و دوستي است.

رسول خدا(ص) فرمود :كودكان را دوست بداريد و به آنان ترحم و شفقت نماييد. لطف و مهرباني به خردسالان گواه عشق و محبت نسبت به آنهاست و ترحم، خود نشانه محبت داشتن به فرزندان است. در روايات بسياري بوسيدن فرزند توصيه شده و براي هر بوسيدن اولاد درجه اي در بهشت منظور گشته است.

در روايت آمده روزي حضرت رسول(ص) دو فرزندش امام حسن و امام حسين (ع) را بوسيد. اقرع بن حابس كنار حضرت بود گفت؛ من ده فرزند دارم تا كنون هيچ كدام را نبوسيده ام! پيامبر خدا فرمود، من با تو چه كنم، كه خدا رحم و عطوفت را از دلت كنده است. در روايات متعددي هم به رعايت عدالت در بوسيدن و پرهيز از تبعيض و ابراز محبت به فرزندان تاكيد شده است.

فرزندي كه از پدر و مادر محبت نديده و سخن گرم و عشق آفرين نشنيده است، به اين نتيجه مي رسد كه دوستش ندارند و در خانه جايي براي او وجود ندارد و اين عقده ها بعدها براي او چه پسر و چه دختر مشكل به بار مي آورد.

فرزنداني كه از خانه فرار مي كنند، پسران و دختراني كه جذب برخوردهاي عاطفي دشمنان دوست نما مي شوند و به فساد مي گرايند، اينها معلول فقدان محبت و عاطفه در درون خانواده مي شوند و اگر فرزندان در محيط خانه از نظر عاطفي و محبت اشباع شوند، هرگز به دام شيادان كه با تور محبت به شكار جوانان و نوجوانان مي پردازند نمي افتند.

اسلام توصيه فراوان به محبت بين زن و شوهر كرده است. امام صادق(ع) مي فرمايد؛ هر قدر ايمان مردي زيادتر باشد، دوستي او نسبت به همسرش بيشتر است. احاديثي كه از دوستي زن مذمت مي كند مربوط به شهوتراني و زن بازي و زن بارگي است و مربوط به افراط در اعمال غريزه جنسي و كشيده شدن به گناه و حرام است.

بنابراین حيات اجتماعي، شادابي و صفا مديون محبت و دوستي است. وقتي به كسي علاقه و محبت داريم چه همسر، چه برادر و خواهرمان، چه فرزندانمان، چه هر انسان ديگري كه به دليل داشتن فضيلتي و برخورداري از عملكردي شايسته و تحسين برانگيز، محبوب ما شده و در خانه دلمان جاي گرفته است اين دوست داشتن و ارادت و عشق را بر زبان آوريم و در دل نگه نداريم.