*اساسا سیره و روش منهجی است که از ناحیه یک الگوی برتر که یا مستقیما وصل به وحی است مثل نبی اکرم اسلام (ص) و یا به واسطه با عالم وحی در ارتباط است، این شخصیت عملش و روش و منش او اثر گذار و تاثیر گذار در مخاطب خودش خواهد بود و طبعا انسان باید تابع این نوع الگو های سالم باشد.

*اولین بعدی که در سیره حضرت زهرا (س) به آن اشاره کردیم بحث خدا شناسی وخداگرایی فاطمه (س) بود وچیزی که برای ما درس آموز است این است که حضرت زهرا دنیا را از خدا طلب نکرد، نه این که به دنیا توجهی نداشتند بلکه دنیا را در دست خودش می گیرد تا از این طریق بتواند رضای خداوند را بدست بیاورد.

*وقتی شالوده ی اعتقادات خود را طوری بستی که برای خدا عمل کنی و خود را در منظر خالق ببینی و در نتیجه در تمام حالات زندگی خود جمال پروردگار خود را می بیند و تمام سرمایه عملی دختر پیغمبر این بود که او اهل طاعت بود و خمیر مایه ی عبودیت طاعت است.

*اساسا شناخت یک انسان خداشناس و خداگرا در عبادت آن فرد جلوه می کند، حضرت زهرا (س) فقط یک قسم از عبادت را نماز می دانست ایشان در تمام زندگی خود حتی در خدمت کردن به همسرشان طوری عمل می کردند که رضای پروردگار در آن باشد.

*حضرت زهرا در باب بهترین زن این گونه فرمودند: نزدیک ترین لحظه ی زن به خدا آن وقتی است که در خانه می ماند و به امور زندگی و تربیت فرزند خود می پردازد.